Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Bydgoszczy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 grudnia 2016 roku

Sąd Rejonowy w Bydgoszczy V Wydział Rodzinny i Nieletnich

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Beata Miszewska-Odya

Protokolant: st. sekretarz sądowy Małgorzata Mondra

po rozpoznaniu w dniu 13 grudnia 2016 roku w Bydgoszczy

na rozprawie

sprawy z powództwa J. B. oraz P. B.

przeciwko M. B.

o alimenty

1.  zasądza od pozwanego M. B. na rzecz powoda J. B. rentę alimentacyjną w kwocie 600 zł (sześćset złotych) miesięcznie płatną z góry do 10-tego dnia każdego miesiąca do rąk powoda z ustawowymi odsetkami za opóźnienie - w przypadku opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, począwszy od dnia 9 lipca 2015 roku;

2.  zasądza od pozwanego M. B. na rzecz powoda P. B. rentę alimentacyjną w kwocie 600 zł (sześćset złotych) miesięcznie płatną z góry do 10-tego dnia każdego miesiąca do rąk powoda z ustawowymi odsetkami za opóźnienie - w przypadku opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, począwszy od dnia 9 lipca 2015 roku;

3.  zasądza od pozwanego na rzecz strony powodowej kwotę 2400 zł (dwa tysiące czterysta złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

4.  nakazuje pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Bydgoszczy kwotę 720 zł (siedemset dwadzieścia złotych) tytułem kosztów sądowych tymczasowo poniesionych przez Skarb Państwa;

5.  wyrokowi w pkt. 1 i w pkt. 2 nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

SSR Beata Miszewska-Odya

UZASADNIENIE

Powodowie J. B. i P. B. wystąpili do Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z pozwem przeciwko M. B. o zasądzenie renty alimentacyjnej na ich rzecz w kwocie po 600 złotych miesięcznie na rzecz każdego z nich, płatne z góry do dnia 10 każdego miesiąca, wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku opóźnienia w płatności każdej z rat poczynając od dnia wniesienia powództwa. Jednocześnie wystąpili o zasądzenie od pozwanego na ich rzecz kosztów procesu według norm przepisanych oraz o zabezpieczenie roszczenia na czas trwania postępowania poprzez zobowiązanie pozwanego do łożenia na ich rzecz kwoty 600 zł miesięcznie.

W uzasadnieniu żądania wskazano, iż w dniu 5 czerwca 2015 roku powódka wraz z dziećmi wyprowadziła się do wynajmowanego lokalu. Miesięczny koszt utrzymania lokalu stanowi kwotę 1500 zł miesięcznie oraz dodatkowo opłaty z tytułu energii, internetu. Wskazano, iż powodowie nie posiadają majątku, a koszt utrzymania każdego z nich stanowi kwotę ok. 1200 zł miesięcznie

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództw ponad kwoty 200 zł, wskazując, iż uznaje powództwo tylko co do tych kwot. Wskazał, iż jego miesięczny dochód stanowi kwotę ok. 3500 zł, co jest spowodowane okolicznością, iż zachorował – rozpoznano u niego zapalenie mięśnia sercowego. Pozwany ponosi opłaty wspólnego domu, wynoszące ok. 1800 zł miesięcznie. Dodatkowo pozwany ponosi opłaty za własne studia stanowiące kwotę 2175 zł miesięcznie. Wskazał, iż skoro decyzja o wyprowadzce nie była w żaden sposób konsultowana z pozwanym i wielokrotnie prosił żonę oraz synów o powrót do domu, nie powinien on ponosić skutków zachowania rodziny.

Postanowieniem z dnia 20 sierpnia 2015 roku udzielono zabezpieczenia na czas trwania postępowania poprzez zobowiązanie pozwanego M. B. do łożenia na rzecz powoda J. B. kwoty 300 zł miesięcznie a na rzecz powoda P. B. kwoty 500 zł miesięcznie.

Sąd ustalił, co następuje:

Powodowie J. i P. B. są dziećmi pochodzącymi ze związku małżeńskiego A. i M. B..

okoliczność bezsporna

J. B. ma 21 lat, mieszka z matką od lipca 2015 roku i nie posiada żadnego majątku. Studiował na Wyższej Szkole (...) w D., jednakże z uwagi na brak środków finansowych musiał zrezygnować ze studiów. Podjął wówczas naukę na Wyższej Szkole (...) w T. na kierunku (...), w systemie zaocznym. Studia były płatne w wysokości 355 zł miesięcznie. W miarę posiadanych możliwości podejmował prace dorywcze, tymczasowe. Kierunek ten nie był zgodny z jego zainteresowaniami i obecnie studiuje na Uniwersytecie K. W. w B. na Wydziale Matematyki Fizyki i (...) na kierunku (...) Materiałowa.

Na koszty utrzymania powoda składa się wyżywienie w wysokości ok. 600 zł miesięcznie, 30 zł koszt telefonu, higiena osobista 50 zł, Internet 60 zł (na wszystkich mieszkańców) ubrania 120 zł, bilet miesięczny – 44 zł, udział w kosztach utrzymania mieszkania ok. 400 zł miesięcznie, rozrywka 20-50 zł miesięcznie, leki 60 zł, ubezpieczenie 70 zł, piłka nożna 23 zł. Stanowi to kwotę ok. 1400 zł miesięcznie.

d owód: zeznania powoda J. B. – k. 48-49, 114-115, zeznania świadka A. B. – k. 47-48, umowy – k. 100-101, decyzja – k. 113, zaświadczenie- k. 133, plan studiów - k. 134,

Powód P. B. ma 19 lat, mieszka razem z matką, nie posiada żadnego majątku i stałych dochodów. Jest uczniem klasy 3ez (...) Szkoły Zawodowej przy Zespole Szkół (...) w B.. Koszty utrzymania powoda P. B. są zbliżone do kosztów utrzymania brata J. i podobnie można je określić na kwotę ok. 1400 zł miesięcznie. Powód podjął terapię psychologiczną, której koszt dodatkowo stanowi kwotę 150 zł za jedno spotkanie. Poza alimentami z zabezpieczenia powód nie otrzymuje żadnych prezentów ani wsparcia od ojca.

dowód: zeznania powoda P. B. – k.48-49, 115-116, zeznania świadka A. B. – k. 47-48, zaświadczenie k. 99,

Pozwany M. B. ma 45 lat z wykształcenia jest logistykiem w zakresie projektowania i eksploatacji systemów logistycznych. Ma tytuł inżyniera od marca 2015 roku. Pracuje na stanowisku brygadzisty w (...) zakładach (...) i otrzymuje wynagrodzenie w wysokości ok. 4290-3000 zł miesięcznie. Ponadto pozwany płaci 600 zł miesięcznie tytułem zabezpieczenia roszczenia alimentacyjnego na rzecz małoletniej córki I.. Pozwany przebył zapalenie mięśnia sercowego. Pozwany obecnie sam utrzymuje dom stanowiący współwłasność małżeńską, koszty pozwanego stanowią kwoty 100 zł prąd, 50 zł woda,, wyżywienie ok. 600 zł, gaz 50 zł, Internet 60 zł, odzież 50 zł, chemia 50 zł, bilet miesięczny 88 zł, podatek roczny 17 zł, telefon 100 zł, leki 30 zł, ogrzewanie 400 zł w sezonie grzewczym, czyli łącznie średnio ok. 1300 zł. Pozwany w zakresie utrzymania korzysta z pomocy rodziców, okazjonalnie mieszka z nimi.

dowód: zeznania pozwanego M. B. – k. 49-50, 116, potwierdzenia przelewów – k. 103-110, wypis ze szpitala- k. 111, zestawienie wynagrodzenia – k. 112,

Matka powodów mieszka wspólnie z trójką dzieci wynajmowanym mieszkaniu. Pracuje w (...) S. A. na stanowisku kierownika rejonu i otrzymuje wynagrodzenie wysokości 4700 – 6700 zł netto miesięcznie. Wyprowadzka powodów wraz z matką była uzasadniona fizycznym i psychicznym znęcaniem się pozwanego nad rodziną, awanturami pozwanego i nadużywaniem alkoholu. W tym czasie pozwany nie dawał pieniędzy na utrzymanie domu, ale płacił rachunki za jego utrzymanie. Kosztami utrzymania dzieci była wówczas obciążona w całości matka powodów.

dowód: zeznania świadka A. B. – k. 47-48,

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zeznań powodów, pozwanego oraz świadka A. B., matki powodów , a także przedłożonych w sprawie dokumentów, które nie zostały zakwestionowane przez strony, a które nie budziły również wątpliwości Sądu co do zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy przez co korzystały z domniemań wskazanych w przepisach art. 244 i 245 k.p.c.

Sąd dał wiarę zeznaniom powodów oraz świadka A. B. na okoliczność sytuacji materialnej stron oraz kosztów utrzymania powodów, gdyż są one spójne, logiczne i pozostają w zgodności z materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie.

Za wiarygodne należało również uznać zeznania pozwanego M. B., w których odniósł się do swej sytuacji majątkowej, posiadanych kwalifikacji, doświadczenia zawodowego, a zeznania te korespondują z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie.

Rzeczą Sądu w przedmiotowej sprawie stało się dokonanie oceny zaprezentowanej argumentacji stron z punktu widzenia jej zgodności z przepisami prawa rodzinnego w części dotyczącej obowiązku alimentacyjnego oraz ugruntowanym stanowiskiem doktryny i judykatury.

Podstawę prawną żądania zasądzenia renty alimentacyjnej stanowi przepis art. 133 § 1 k.r.o., zgodnie z którym rodzice są obowiązani do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba, że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie jego kosztów utrzymania i wychowania. Przepis ten nie normuje wyczerpująco obowiązku alimentacyjnego rodziców wobec dziecka, a formułuje jedynie przesłanki ogólne ich odpowiedzialności, co oznacza konieczność stosowania innych przepisów działu III k.r.o.

Istotne znaczenie w tej kwestii ma zwłaszcza dyspozycja przepisu art. 135 k.r.o., który w § 1 określa wzajemną zależność świadczeń alimentacyjnych od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego, w § 2 natomiast tą postać obowiązku alimentacyjnego, która wyraża się osobistymi staraniami rodziców o utrzymanie lub wychowanie dziecka.

Sąd zatem, rozstrzygając o istnieniu obowiązku alimentacyjnego rodzica względem dziecka, na gruncie konkretnego stanu faktycznego i o ewentualnej wysokości renty alimentacyjnej, zobowiązany jest ustalić, czy istnieją podstawy do tego obowiązku określone w powołanych przepisach, a mianowicie przede wszystkim, czy dziecko może samodzielnie się utrzymać, a jeżeli nie, to jakie są jego usprawiedliwione potrzeby, a także, czy istnieją możliwości zarobkowe rodzica do świadczenia renty alimentacyjnej.

Pojęcia „usprawiedliwionych potrzeb” oraz „możliwości zarobkowych i majątkowych” zostały szczegółowo omówione w uchwale Pełnego Składu Izby Cywilnej i Administracyjnej Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 1987 roku (MP z 1988r, Nr 6, poz. 60). W uchwale tej stwierdzono między innymi, że „pojęcia usprawiedliwionych potrzeb” nie można jednoznacznie zdefiniować, ponieważ nie ma jednego stałego kryterium odniesienia. Rodzaj i rozmiar tych potrzeb jest uzależniony od cech osoby uprawnionej oraz od splotu okoliczności natury społecznej i gospodarczej, w których osoba uprawniona się znajduje. W tym sensie zakres obowiązku alimentacyjnego będą więc wyznaczać poszczególne sytuacje uprawnionego i zobowiązanego, konkretne warunki społeczno – ekonomiczne oraz cele i funkcje obowiązku alimentacyjnego. Dopiero na tym tle będzie można określić potrzeby życiowe - materialne i intelektualne uprawnionego. Zakres potrzeb dziecka, które powinny być przez rodziców zaspokojone, wyznacza treść art. 96 k.r.o., według którego rodzice obowiązani są troszczyć się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka i przygotować je należycie, odpowiednio do jego uzdolnień, do pracy zarobkowej. Stosownie do powszechnie uznawanej dyrektywy rodzice, w zależności od swych możliwości są obowiązani zapewnić dziecku środki do zaspokojenia zarówno jego potrzeb fizycznych (mieszkania, wyżywienia, odzieży, higieny osobistej, leczenia w razie choroby), jak i duchowych (kulturalnych, środki wychowania i ogólnego kształcenia) według zdolności, dostarczania rozrywek, wypoczynku. A zatem obowiązek alimentacyjny rodzica względem dziecka jest na tyle istotny, iż rodzic powinien podzielić się z dzieckiem nawet najmniejszym dochodem.

Przy czym czas trwania tego obowiązku nie jest ograniczony terminem i nie pozostaje też w zależności od osiągnięcia przez uprawnionego określonego stopnia wykształcenia. Jedynie miarodajną okolicznością jest to, czy dziecko może się samodzielnie utrzymać. Dziecko, które osiągnęło nie tylko pełnoletniość, ale zdobyło także wykształcenie umożliwiające podjęcie pracy zawodowej, pozwalającej na samodzielne utrzymanie, nie traci

uprawnień do alimentów, jeżeli np. chce kontynuować naukę i zamiar ten znajduje uzasadnienie w dotychczas osiąganych wynikach (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 listopada 1997 roku, III CKN 257/97 (OSNC 1998/4/70).

O. powodowie nadal się kształcą, a z uwagi na charakter szkoły nie są w stanie podejmować zatrudnienia. Sporadyczne prace podejmowane przez powoda J. B. świadczą li tylko o jego zaradności i w ocenie Sądu nie przesądzają o konieczności obniżenia obowiązku alimentacyjnego względem uprawnionego. Zwłaszcza w sytuacji, gdy były to prace wyłącznie okazjonalne iw okresie gdy de facto uprawniony pozostawał wyłącznie na utrzymaniu jednego rodzica. Zdaniem bowiem Sądu orzekającego to na rodzicach ciąży obowiązek zapewnienia dzieciom podstawowych potrzeb, natomiast sporadycznie podejmowane prace i dochody z nich osiągane uprawnieni maja prawo przeznaczyć na własne zainteresowania czy potrzeby – ponad uzasadnione. Jeszcze raz Sąd podkreśla – zwłaszcza w sytuacji, gdy nie była to stała praca, a jedynie okazjonalna. W tym miejscu należy wskazać, iż już po wydaniu zabezpieczenia w sprawie okazało się, iż w przypadku powoda J. B. było ono niewystarczające, albowiem na skutek braku środków finansowych był on zmuszony zrezygnować z nauki w szkole w D.. W ocenie Sądu zatem, w ówczesnym okresie powód nie miał zapewnionych wystarczających środków alimentacyjnych i niestety odczuł tego nieodwracalne konsekwencje.

Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 11 marca 1999 roku, III CKN 1175/98 wskazał, że skoro dziecko bezpośrednio po ukończeniu szkoły średniej kontynuuje naukę w obranym kierunku w szkole wyższej - co nie jest naganne, a wprost przeciwnie, zasługuje na aprobatę – nie można wymagać, by jednocześnie pracowało zarobkowo osiągając dochody wystarczające na swoje utrzymanie. W odniesieniu do dzieci pełnoletnich należy brać pod uwagę to, czy wykazuje chęć dalszej nauki oraz czy osobiste zdolności i cechy charakteru pozwalają na rzeczywiste kontynuowanie nauki. Przeciwne stanowisko prowadziłoby do zahamowania, a co najmniej znacznego utrudniania dalszego rozwoju dziecka, a to przez pozbawienie go środków materialnych niezbędnych do kontynuowania nauki po osiągnięciu pełnoletniości, pozostawałoby zatem w sprzeczności z podstawowym obowiązkiem rodzicielskim troszczenia się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka.

Powodowie M. i J. B. nie są w stanie samodzielnie zaspokoić swych podstawowych potrzeb. Nie posiadają również majątku, z którego dochody mogłyby być przeznaczone na rzecz ich utrzymania i wychowania. Dla właściwego funkcjonowania powodów niewątpliwie wymagają oni zapewnienia mieszkania, ogrzewania, oświetlenia, wyżywienia, odzieży, higieny i opieki lekarskiej, jak również dostarczania tego wszystkiego, co jest potrzebne do rozwoju nie tylko fizycznego, ale też umysłowego, a więc zapewnienia pielęgnacji, pieczy, odpowiedniego kształtowania zainteresowań i stymulacji intelektualnej (por. uchwała SN z dnia 6 lutego 1969 r., III CZP 129/68, OSNCP 1969, poz. 170, orz. SN z 19 maja 1975 r. III CRN 55/75, OSNCP 1976, poz.133). Sąd ustalił, iż miesięczne koszty utrzymania powodów stanowią zbliżone kwoty i wynoszą ok. 1400 zł miesięcznie. Nie jest to wygórowana kwota zwłaszcza, iż koszty utrzymania pozwanego są zbliżone.

W ocenie Sądu są to realne i niezawyżone koszty. Koszty w podstawowym zakresie nie potrzebują szczegółowego potwierdzenia, albowiem prawdopodobieństwo ich istnienia nie budzi wątpliwości. W przypadku obu powodów należy jednak mieć na względzie, iż są to mężczyźni rozwijający się naukowo, powód J. B. rozpoczął studia na kierunku z obszaru nauk technicznych, wymagających zaangażowania i własnego rozwoju, nakładu intelektualnego oraz przewidzianej w toku studiów nakładu pracy własnej, co z oczywistych względów wyklucza możliwość podjęcia pracy zarobkowej. Sugestie pozwanego co do możliwości podjęcia przez powoda pracy w (...) okazały się nie mieć potwierdzenia w rzeczywistości, albowiem zakład ten wymaga pełnej dyspozycyjności, co wyklucza jednocześnie realizację studiów dziennych (vide: pismo z dnia 16.11.2016 – k. 132).

W ocenie Sądu zatem alimenty w wysokości 600 zł – stanowiące w istocie mniej niż połowę kosztów utrzymania powoda J. B. są zatem niezbędną dla niego kwotą i stanowią o możliwości jego utrzymania się. Przy czym podkreślenia wymaga, iż pozwany czyni starania aby dodatkowe potrzeby – ponad podstawowe sfinansować z podejmowanych okazjonalnie prac dorywczych. W ocenie Sądu stanowi naruszenie zasad współżycia społecznego kierowanie do powoda przez ojca zarzutów, iż się kształci (zwłaszcza, iż pozwany sam to robi). Niewątpliwie pozyskanie kwalifikacji pozwoli pozwanemu na poszukiwanie płatnej, intratnej posady, co jak wiemy w dzisiejszych realiach rynkowych jest niemożliwe wyłącznie po ukończeniu liceum. Na obecnym etapie, bez wykształcenia i bez kwalifikacji zdobycie zatrudnienia w ocenie Sądu – jest co najmniej utrudnione.

W przypadku natomiast młodszego syna P. należy dodatkowo wskazać, iż kontynuuje naukę w liceum, jego wydatki będą nawet zwiększone niż w przypadku J. albowiem w obecnym roku szkolnym konieczne będą wydatki związane z maturą czy balem studniówkowym. Wskazywane przez powoda koszty utrzymania nie budzą wątpliwości Sądu i nie zostały zakwestionowane przez pozwanego, a zatem okoliczności te zostały uznane przez Sąd jako przyznane.

Tymczasem pozwany osiąga dochód średnio w wysokości ok. 3000 zł do 4200 zł miesięcznie, nikogo – poza dziećmi nie mając na utrzymaniu. Zamieszkuje również w domu swoich rodziców – razem z nimi lub oddzielnie. Może więc wynająć swój dom lub go sprzedać. Zauważyć bowiem należy, iż w sytuacjach skrajnych zwłaszcza o charakterze przejściowym, sprostanie obowiązkowi alimentacyjnemu wymagać nawet będzie poświęcenia części składników majątkowych (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 marca 2000 r, I CKN 1538/99). Takiej sytuacji Sąd nie dopatruje się obecnie w sprawie. Przyjmując – iż z kwoty ok. 3000-4200 zł dochodu– kwotę 1800 zł stanowią alimenty na rzecz wszystkich trojga dzieci – powodowi pozostaje jeszcze kwota 1200 zł – 2400 na utrzymanie, która w ocenie Sądu winna być wystarczającą, nawet przy uwzględnieniu okresowej niezdolności do pracy i kosztów utrzymania domu, który w ocenie Sądu mógłby zostać wynajęty i przynosić dochód. Przy czym podkreślenia wymaga, iż Sąd nie uwzględnił kosztów opłaty za studia pozwanego, albowiem w żaden sposób pozwany nie wykazał, iż ich podjęcie wynikało z obowiązku nałożonego na niego przez pracodawcę (art. 6 k.c.).

Mając powyższe na uwadze zdaniem Sądu powodowie nie są w stanie samodzielnie się utrzymać. Sąd nie dopatrzył się u pozwanego niedostatku, poza alimentami zasadniczo nie uczestniczy w życiu synów, a w ocenie Sądu kwoty po 600 zł alimentów na każdego kontynuujących naukę synów stanowią minimum. Sąd Okręgowy w Bydgoszczy w postanowieniu z dnia 14 grudnia 2015 roku wydanym w niniejszej sprawie wskazał, iż kwota 800 zł zabezpieczenia jest sumą znikomą w stosunku do usprawiedliwionych potrzeb powodów. Co więcej określenie ich na takim poziomie uniemożliwiło powodowi J. B. kontynuowanie nauki na prestiżowej szkole w D., co jednoznacznie potwierdza, iż były to kwoty niewystarczające. Podkreślić należy, iż okoliczność, iż raz powód nietrafnie wybrał kierunek nauki – nie powinna przesądzać o oddaleniu roszczenia alimentacyjnego. Każdy ma bowiem prawdo do pomyłki, a w świetle okoliczności, iż powód nie mógł kontynuować nauki na wymarzonym pierwotnie kierunku, jest to tym bardziej uzasadnione. Co istotne podkreślenia, pozwany nie wykazuje zainteresowania synem – nie wie czy się uczy, gdzie się uczy – gdyby jednak wsparł syna – również niematerialnie – służył pomocą w wyborze kierunku, jako bardziej doświadczony człowiek – z pewnością przysłużyłby się szybszemu wykwalifikowaniu syna i możliwościom podjęcia przez niego pracy.

Analizie Sądu podlegała również sytuacja finansowa matki powodów i dlatego Sąd uznał, iż przy zarobkach matki – wyższych od kwot osiąganych przez pozwanego ponoszenie przez nią kosztów utrzymania powodów ponad kwotę 600 zł (przy kosztach ok. 1400 zł miesięcznie) jest zasadne i usprawiedliwione. Nadto wykonuje ona względem powodów niematerialną postać obowiązku alimentacyjnego, który przejawia się w szczególności w trosce o zapewnienie powodom właściwych warunków bytowych, ale także zapewnienia bezpieczeństwa, wsparcia czy również opieki w razie konieczności.

Pozwany również jest osobą wykształconą, pracuje zawodowo, ma możliwości zarobkowe. Należy podkreślić, iż wyznaczając możliwości zarobkowe i majątkowe pozwanego Sąd zobligowany jest wziąć pod uwagę nie tylko zarobki i dochody rzeczywiście uzyskane ze swojego majątku, lecz te zarobki i dochody, które pozwany może i powinien uzyskiwać przy dołożeniu należytej staranności i przestrzeganiu zasad prawidłowej gospodarki oraz stosownie do swoich sił umysłowych i fizycznych (wyrok SN z dnia 16 maja 1975 r.,, III CRN 48/75, LEX nr 7702). Przy czym cały czas otwarta pozostaje omawiana już kwestia osiągania dochodu z wynajmu domu, skoro pozwany zamieszkuje u rodziców.

W ocenie Sądu zatem żądana przez stronę powodową wysokość zobowiązania alimentacyjnego określona w pozwie przyczyni się do zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb powodów. Jednocześnie kwota po 600 zł na każdego z powodów nie przyczyni się do powstania po stronie pozwanego stanu niedostatku, jeśli w pełni wykorzysta swój potencjał zarobkowy. Przy czym Sąd ponownie podkreśla, iż w jego ocenie potrzeby powodów nie były już zaspokojone od daty wytoczenia powództwa, stąd Sąd uwzględnił powództwo od daty jego wniesienia.

Mając na względzie powyższe Sąd w całości uwzględnił powództwo i orzekł jak w punkcie 1 i 2 sentencji wyroku.

O kosztach zastępstwa procesowego Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. obciążając nimi w całości pozwanego jako przegrywającego sprawie (pkt. 3 wyroku). Koszty w wysokości 2400 zł stanowią kwotę wynagrodzenia pełnomocnika powodów ustaloną zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu. Jednocześnie Sąd nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Bydgoszczy kwotę 720 zł tytułem kosztów sądowych, od ponoszenia których powodowie byli zwolnieni (art. 100 w zw. z art. 113 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych).

Na podstawie art. 333 § l pkt. l k.p.c. Sąd nadał wyrokowi w punkcie 1 i 2 rygor natychmiastowej wykonalności (punkt 5 wyroku).

SSR Beata Miszewska-Odya