Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Bydgoszczy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 września 2021 roku

Sąd Rejonowy w Bydgoszczy Wydział VI Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodniczący: sędzia Anita Morwińska-Sobiecka

Protokolant: sekretarz sądowy Joanna Pawlak

po rozpoznaniu w dniu 13 września 2021 roku w Bydgoszczy

na rozprawie sprawy z powództwa małoletniego K. M. (1) reprezentowanego przez matkę K. M. (2)

przeciwko M. M. (1)

o alimenty

1.  zasądza za okres od 1 maja 2021 do 30 września 2021 od pozwanego M. M. (1) na rzecz małoletniego powoda K. M. (1) alimenty w kwocie 500 zł ( pięćset złotych ) miesięcznie, płatne z góry, w terminie do dnia 12- tego każdego miesiąca, do rąk matki małoletni powoda K. M. (2) wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, z zaliczeniem kwot już wyegzekwowanych na podstawie postanowienia S. Rejonowego w B. zabezpieczającego roszczenie z dnia 13 lipca 2021 r. sygn. akt VI RC 234/21,

2.  zasądza od pozwanego M. M. (1) na rzecz małoletniego powoda K. M. (1) alimenty w kwocie 550 zł ( pięćset pięćdziesiąt złotych ) miesięcznie, płatne z góry, w terminie do dnia 12- tego każdego miesiąca, do rąk matki małoletni powoda wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia 1 października 2021 roku,

3.  oddala powództwo w pozostałej części,

4.  zasądza od pozwanego M. M. (1) na rzecz Skarbu Państwa – przez Oddział (...) Sądu Rejonowego w Bydgoszczy kwotę 200 zł ( dwieście złotych ) tytułem 1/2 opłaty sądowej, od której małoletni powód jest zwolniony,

5.  zasądza od pozwanego M. M. (1) na rzecz małoletniego powoda reprezentowanego przez matkę K. M. (2) kwotę 1242 zł (jeden tysiąc dwieście czterdzieści dwa złote) tytułem zwrotu części kosztów zastępstwa procesowego,

6.  wyrokowi w punkcie pierwszym nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt VI RC 234/21

UZASADNIENIE

K. M. (2), działająca w imieniu małoletniego powoda K. M. (1), złożyła dnia 11 maja 2021 r. pozew o zasądzenie alimentów od pozwanego M. M. (1) w kwocie 800 zł miesięcznie, płatnych do dnia 12-tego każdego miesiąca wraz z odsetkami za opóźnienie w przypadku zwłoki w płatności którejkolwiek z rat, począwszy od dnia wniesienia pozwu. Wraz z pozwem złożono wniosek o zabezpieczenie powództwa poprzez zobowiązanie pozwanego do łożenia na rzecz małoletniego kwoty 800 zł miesięcznie przez czas trwania postępowania oraz obciążenie pozwanego kosztami procesu.

W uzasadnieniu pozwu strona powodowa podniosła, iż od kwietnia 2021 r. małoletni powód powrócił pod opiekę matki, z którą zamieszkał. Wcześniej alimenty były zasądzone od pozwanego na poziomie kwoty 550 zł. Po przeprowadzce syna do ojca (pozwanego), alimenty te były uchylone. Po powrocie powoda do matki, ta była zmuszona zakupić mu podstawowe rzeczy tj. ubiór, buty czy przybory szkolne, zeszyty i książki.

Pozwany M. M. (1) działający przez pełnomocnika, w odpowiedzi na pozew z dnia 9 czerwca 2021 r., wniósł o oddalenie powództwa oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwany wskazał, iż nigdy nie uchylał się od obowiązku alimentacyjnego i realizował go w ustalonych przez Sąd terminach. Mężczyzna wskazał, iż to matka małoletniego oddała mu syna pod opiekę, z uwagi iż nie radziła sobie z jego wychowaniem. W związku z tym wyrokiem Sądu Rejonowego w Bydgoszczy to pozwanemu powierzono wykonywanie władzy rodzicielskiej jednocześnie ograniczając tę władzę matce chłopca. Małoletni zamieszkał z ojcem, który to złożył wniosek o uchylenie obowiązku alimentacyjnego. Pozwany podkreślał, iż przez okres mieszkania z chłopcem, jego matka nie interesowała się nim ani go nie odwiedzała a ponadto nie łożyła na jego utrzymanie. Dlatego, też, zdaniem pozwanego powództwo jest nieuzasadnione, bowiem to pozwany zaspokajał potrzeby syna przez okres ostatnich trzech lat podczas gdy matka w żadnym zakresie nie przyczyniała się do utrzymania małoletniego, teraz obowiązek ten powinien spocząć wyłącznie na matce.

Postanowieniem z dnia 13 lipca 2021 roku tutejszy Sąd udzielił zabezpieczenia i na czas trwania postępowania zobowiązał pozwanego M. M. (1) do łożenia na rzecz małoletniego K. M. (1) alimentów w kwocie 500 zł miesięcznie do dnia 12-go każdego miesiąca do rąk matki małoletniego powoda K. M. (2) z ustawowymi odsetkami w przypadku opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat poczynając od 1 maja 2021 roku.

Na rozprawie w dniu 13 września 2021 r. powód podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Strona pozwana natomiast uznała powództwo do kwoty 500 zł zgodnie z zabezpieczeniem.

Sąd ustalił, co następuje:

Małoletni powód K. M. (1), urodzony dnia (...), pochodzi ze związku małżeńskiego K. M. (2) i M. M. (1).

Wyrokiem Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia 8 kwietnia 2014 roku zostało rozwiązane małżeństwo rodziców powoda przez rozwód z winy jego matki. W wyroku tym wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnim K. M. (1) Sąd powierzył matce i jednocześnie ograniczył tą władzę pozwanemu do współdecydowania o istotnych sprawach dziecka w szczególności w zakresie jego wychowania, edukacji, miejsca zamieszkania i zdrowia. W pkt 3 Sąd Okręgowy zasądził od pozwanego na rzecz syna alimenty w kwocie 300 zł miesięcznie.

Dowód: kopia odpisu aktu urodzenia k.5, kopia wyroku Sądu Okręgowego w Bydgoszczy sygn. akt: XC 23/13 k. 6-6v;

Na skutek postępowania o podwyższenie alimentów w dniu 13 marca 2015 roku matka małoletniego – K. M. (2) i jego ojciec – M. M. (1) zawarli przed Sądem Rejonowym dla Wrocławia-Fabrycznej we Wrocławiu ugodę, zgodnie z którą pozwany zobowiązał się do łożenia alimentów na rzecz małoletniego w kwocie 450 zł miesięcznie, poczynając od dnia 1 kwietnia 2015 r.

Ponowne uregulowanie wysokości alimentów nastąpiło w dniu 25 lipca 2017 r. przed Sądem Rejonowym w Zielonej Górze w wyniku zawarcia przed tym sądem ugody przez rodziców małoletniego, w której to pozwany zobowiązał się do płacenia podwyższonych alimentów na rzecz małoletniego K. M. (1) z kwoty 450 zł ustalonej ugodą zawartą przed Sądem Rejonowym we Wrocławiu dnia 13 marca 2015 r. w sprawie III RC 1066/14 do wysokości 550 zł miesięcznie, poczynając od dnia 1 sierpnia 2017 roku, płatne z góry do dnia 12-go każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki w płatności każdej z rat, płatne do rąk matki małoletniego.

Dowód: kopia protokołu z ugodą zawartą przed Sądem Rejonowym we Wrocławiu w sprawie sygn. akt: IIIRC 1066/14 z dnia 13 marca 2015 r. k. 7, wypis z protokołu Sądu Rejonowego w Zielonej Górze w sprawie III RC 111/17 z dnia 25 lipca 2017 roku k. 8

W wyniku decyzji rodziców małoletni powód w dniu 12 marca 2018 roku przeprowadził się do pozwanego – M. M. (1). Zostało wówczas wydane postanowienie powierzające ojcu wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnim K. i ograniczające tę władzę matce chłopca. Ten stan rzeczy trwał przez 3 lata. W tym czasie pozwany nie łożył matce zasądzonych alimentów, które zostały uchylone. Rodzice ustalili również, iż matka nie będzie mu przekazywała żadnych kwot na utrzymanie małoletniego powoda. Zatem w tym okresie małoletni pozostawał na wyłącznym utrzymaniu ojca.

W związku z zainicjowaną przez matkę chłopca sprawą o psychiczne i fizyczne znęcanie się nad małoletnim przez pozwanego i jego partnerkę, postanowieniem z dnia 25 marca 2021 roku Sąd Rejonowy w Nakle nad Notecią udzielił zabezpieczenia i ustalił miejsce pobytu małoletniego na czas trwania postępowania w każdorazowym miejscu zamieszkania matki chłopca. Obecnie od marca 2021 roku K. mieszka ponownie wraz z matką, jej partnerem oraz dwójką rodzeństwa.

Dowód: zeznania przedstawiciela ustawowego K. M. (2) k. 83-84;; postanowienie Sądu Rejonowego w Nakle nad Notecią w sprawie I. N. 310/20 z dnia 25 marca 2021 roku k. 25; oświadczenie matki o pozostawieniu syna pod opieką ojca k. 45

Małoletni K. M. (1) obecnie ma 16 lat. Od września 2020 roku jest uczniem szkoły średniej.

Obecnie miesięczne koszty utrzymania małoletniego opiewają na łączną kwotę w wysokości nie mniejszej niż ok. 1100 zł. Na kwotę tę składają się wyżywienie 500 zł, środki higieniczno-kosmetycznie 30 zł, odzież i obuwie w rozliczeniu rocznym ok.150 zł, koszty szkolne 50 zł, organizacja czasu wolnego 100, wakacje 100 zł ( w rozliczeniu rocznym), profilaktyka zdrowotna ok. 80 zł. Tytułem zwiększonych kosztów mieszkaniowych sąd zaliczył na koszty utrzymania małoletniego kwotę ok. 100 zł ( prąd 20 zł, Internet – 46 zł, TV – 12 zł, woda w części przypadającej na małoletniego)

Dowód: zeznania przedstawiciela ustawowego K. M. (2) k. 83-84;

K. M. (2) – matka małoletniego powoda – ma jeszcze dwoje dzieci nie pochodzące od pozwanego tj. córkę L.- 19 lat i syna M. - 7 lat

Kobieta po wydaniu orzeczenia rozwodowego wraz z trójką dzieci wyprowadziła się do W., a następnie do Z. w celach zarobkowych i ułożenia sobie życia na nowo. Ostatecznie jednak podjęła decyzję o powrocie do B.. W dniu 12 marca 2018 roku przekazała syna K. pod opiekę jego ojcu M. M. (1), którą to opiekę przejęła- jak wskazano wyżej w kwietniu 2021 r.

K. M. (2) ma 40 lat. Obecnie mieszka wraz z partnerem i trójką dzieci w wynajętym mieszkaniu za kwotę ok. 2.600 zł miesięcznie. Za prąd rodzina płaci ok. 190 zł co drugi miesiąc, za TV 65 zł.

Dochód matki małoletniego powoda wynikający z zeznań PIT w 2019 roku wyniósł łącznie 6259,35zł (po odliczeniu składek na ubezpieczenie społeczne), podczas gdy w 2020 roku opiewał on na kwotę w wysokości 10533,78 zł ( po odliczeniu składek na ubezpieczenie społeczne).

Aktualnie matka małoletniego powoda zatrudniona jest w firmie (...)+ Sp. z o. o. W okresie od stycznia 2021 roku do maja 2021 roku otrzymywała miesięcznie z tego tytułu wynagrodzenie w wysokości od 1.709,34 zł do 2.071,17 zł netto. Ponadto kobieta otrzymuje świadczenie w wysokości 500+ na małoletnie dzieci oraz kwotę 200 zł tytułem dodatku mieszkaniowego.

Dowód: zeznania przedstawiciela ustawowego K. M. (2) k. 83-84; zaświadczenie od pracodawcy k.19; karta wynagrodzeń za okres styczeń 2021 – maj 2021 k. 20-21; zeznanie PIT 37 k. 22-25; zeznanie PIT/O k. 26-29; zeznanie PIT za 2019 k. 30-33; zeznanie PIT/0 k. 34-37;

Dokumenty potwierdzające wydatki: ze spółdzielni k. 69, rachunki za prąd k. 70, za TV k.71,

Pozwany M. M. (1) ma obecnie skończone 46 lat. Pozostaje w nieformalnym związku z S. G., z którą mieszka w domu będącym własnością mężczyzny jeszcze z czasów małżeństwa. Dom został zakupiony ze środków pochodzących z kredytu, który pozwany nadal spłaca. Dodatkowo obciążają go pożyczki zaciągnięte na samochód i remont pokoju i kuchni. Łączna miesięczna rata zadłużeń to kwota ok. 1100 zł.

Pozwany zatrudniony jest w firmie (...) Sp. z o. o. na czas nieokreślony od dnia 22 lutego 2010 na stanowisku operatora maszyn w wymiarze pełnego etatu. Jego przeciętne miesięczne wynagrodzenie z tytułu pracy zarobkowej w drugim kwartale 2021 roku wynosiło ok. 3.802,05 zł netto. Pozwany tłumaczy ten stan rzeczy stanem pandemii i wieloma nadgodzinami. Według oświadczenia pozwanego może liczyć aktualnie na kwotę ok. 2500 zł miesięcznie.

W 2019 roku dochód pozwanego wynikający z zeznania podatkowego wyniósł łącznie ok. 50.900 zł ( po odliczeniu składek na ubezpieczenie społeczne w wysokości 7094 zł – 43800 zł co daje miesięcznie ok. 3600 zł) , podczas gdy w 2020 roku opiewał on na kwotę łączną w wysokości 51.877,00 zł ( po odliczeniu składek na ubezpieczenie społeczne w kwocie ok. 7583 zł – daje kwotę (...) – czyli ok. 3700 zł miesięcznie).

Miesięczne uzasadnione koszty utrzymania pozwanego opiewają na kwotę łączną ok. 1600 zł. Na przedmiotowe wydatki składa się: wyżywienie – ok. 600 zł, środki chemiczne/czystości – 65 zł ( wydatki na dwie osoby ok. 130 zł), prąd za miesiąc ok. 45 zł na osobę ( bo rachunek co drugi miesiąc 180 zł), odpady 21 zł, telefony 120 zł, Internet – 30 zł, tv – 50 zł, podatek od nieruchomości – ok. 30 zł, opał - ok. 90 zł za osobę ( ok. 186 zł miesięcznie rachunek), woda 20 zł (120 kwartalnie na dwie osoby), odzież obuwie 150 zł, ubezpieczenie samochodu ok. 46 zł, lekarstwa ok. 50 zł, dojazdy do pracy ok. 300 zł. Pozwany ponadto spłaca dodatkowe zobowiązania z uwagi na zaciągnięte przez niego kredyty. Ich łączna rata jest równa kwocie ok. 1100 zł. Od lipca dodatkowo przekazuje na rzecz małoletniego syna alimenty w wysokości 500 zł miesięcznie. Pozwany obecnie nie ma kontaktu z małoletnim synem, nie czyni na niego dodatkowych nakładów.

Dowód: zeznania M. M. (1) k. 84-85; zaświadczenie o zarobkach k. 43; zeznanie PIT-11 k. 74-77; zeznanie PIT-11 za 2019 rok k. 78-81; zestawienie miesięcznych wydatków k. 44, potwierdzenie wydatków -faktura k. 46, faktura k. 47, umowa pożyczki k. 48-53; umowa pożyczki ekspresowej k. 54-56; wydruki z konta bankowego k. 57-58; zeznania S. G. k. 82v-83; akt notarialny k. 94-97; zaświadczenie o zarobkach k. 103; wydruki transakcji bankowych k. 104-114;

Sąd zważył, co następuje:

Po analizie przeprowadzonych w sprawie dowodów, Sąd kierując się swobodną ich oceną, doszedł do przekonania, iż strony nie są zgodne co do wysokości alimentów na rzecz małoletniego K. M. (1).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o przesłuchanie stron procesu, tj. przedstawicielki małoletniego powoda K. M. (2) i pozwanego M. M. (1) oraz w oparciu o zeznania świadka S. G..

Sąd przyznał walor wiarygodności zeznaniom złożonym przez świadka S. G. – partnerkę pozwanego. Wyszczególniła ona aktualne koszty utrzymania nieruchomości, w której zamieszkuje wraz z pozwanym. Znalazły one w tej części potwierdzenie w załączonych dokumentach, jak i zeznaniach pozwanego.

Poddając analizie zeznania przesłuchanych w sprawie stron procesu i kierując się swobodną, jednakże nie dowolną oceną tych dowodów, Sąd doszedł do przekonania, iż należy przyznać walor wiarygodności zeznaniom przedstawicielki ustawowej powoda K. M. (2), w zakresie wykazywanych przez nią kosztów utrzymania małoletniego oraz jej sytuacji majątkowej i mieszkaniowej. W sposób szczery wyszczególniła koszty utrzymania jej, partnera i małoletnich dzieci. W sposób rzeczowy wskazała koszty utrzymania małoletniego powoda, które na tej podstawie Sąd określił na kwotę 1.100 zł miesięcznie. Na kwotę tę składają się wyżywienie 500 zł, środki higieniczno-kosmetycznie 30 zł, odzież i obuwie w rozliczeniu rocznym ok.150 zł, koszty szkolne 50 zł, organizacja czasu wolnego 100, wakacje 100 zł ( w rozliczeniu rocznym), profilaktyka zdrowotna ok. 80 zł. Tytułem zwiększonych kosztów mieszkaniowych sąd zaliczył na koszty utrzymania małoletniego kwotę ok. 100 zł ( prąd 20 zł, Internet – 46 zł, TV – 12 zł, woda w części przypadającej na małoletniego). Wskazywane przez matkę chłopca kwoty znalazły potwierdzenie w przedłożonym materiale dowodowym. Nie budziły one zatem żadnych wątpliwości Sądu.

Sąd dał wiarę również zeznaniom pozwanego tak co do jego sytuacji, życiowej, mieszkaniowej i wydatków miesięcznych. Nie przyznając tego waloru zeznaniom w części, w której pozwany kwestionuje swoje możliwości zarobkowe by łożyć alimenty w kwocie wyższej niż uznane 500 zł. W ocenie sądu pozwany zaniża swoje możliwości zarobkowe i próbuje przedstawić je na jak najniższym poziomie (aktualnie ok. 2400 zł). Zdaniem sądu możliwości zarobkowe pozwanego należy określić kwotą ok. 3500 zł – 3800 zł. Taka kwota wynika zarówno z zaświadczenie o zarobkach za II K. 2021 r. jak również z rozliczenia rocznego za rok 2019 i 2020 r. Ponadto zdaniem sądu skoro pozwany był w stanie wcześniej – pracując u tego samego pracodawcy- łożyć na syna alimenty w kwocie 550 zł, a następnie sam go utrzymywać – bez pomocy matki. To z całą pewnością da radę powrócić do alimentacji na poziomie sprzed 3 lat.

Za bardzo przydatny Sąd uznał także pozostały materiał dowodowy w postaci dołączonych do akt dokumentów, które pozwoliły na ustalenie zarówno dochodów jak i wydatków stron. Wartość dowodowa dokumentów zaliczonych w poczet dowodów zdaniem Sądu nie budzi żadnych wątpliwości szczególnie ze względu na ich urzędowe pochodzenie. Również żadna ze stron nie podważała ich wiarygodności.

Podstawą roszczenia jest art. 133 § 1 k.r.i.o., zgodnie z którym rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie może utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Natomiast zakres świadczeń alimentacyjnych zależny jest od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego (art. 135 § 1 k.r.i.o.) Usprawiedliwione potrzeby uprawnionego dotyczą środków utrzymania, w miarę potrzeby także środków wychowania. Potrzeby utrzymania mają charakter konsumpcyjny, ich zaspokojenie bowiem polega na zapewnieniu uprawnionemu mieszkania, wyżywienia, odzieży, jedzenia, pielęgnacji w chorobie itp. Z powyższego wynika, że zakres świadczeń alimentacyjnych wyznaczają z jednej strony usprawiedliwione potrzeby uprawnionego, a z drugiej strony możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego. Niezdolne do samodzielnego utrzymania się dzieci mają prawo do równej stopy życiowej z rodzicami.

Faktem bezspornym jest, iż pozwany w żaden inny sposób nie alimentuje małoletniego. Nie utrzymuje z nim regularnego kontaktu, nie przekazuje prezentów itp. Jedyną formą partycypowania pozwanego w życiu małoletniego powoda są zasądzone alimenty, co sąd miał na uwadze określając ich wysokość.

Sąd kierując się przedstawionym przez matkę zestawianiem wydatków na małoletniego, zasadami doświadczenia życiowego, wiekiem dziecka oraz powszechną znajomością cen i usług – ustalił, że usprawiedliwione potrzeby dziecka oscylują wokół kwoty na 1.100 zł. Na kwotę tę składają się wyżywienie 500 zł, środki higieniczno-kosmetycznie 30 zł, odzież i obuwie w rozliczeniu rocznym ok.150 zł, koszty szkolne 50 zł, organizacja czasu wolnego 100, wakacje 100 zł ( w rozliczeniu rocznym), profilaktyka zdrowotna ok. 80 zł. Tytułem zwiększonych kosztów mieszkaniowych sąd zaliczył na koszty utrzymania małoletniego kwotę ok. 100 zł ( prąd 20 zł, Internet – 46 zł, TV – 12 zł, woda w części przypadającej na małoletniego). Wydatki związane z utrzymaniem mieszkania zostały podzielone wg liczby osób wspólnie zamieszkujących.

Sąd nie znalazł podstaw by do usprawiedliwionych kosztów utrzymania małoletniego wliczyć 1/5 kosztów mieszkaniowych związanych z wynajmem. W orzecznictwie, które Sąd podziela wskazuje się, że w kwocie alimentów należy uwzględnić niejako ryczałtowo zwiększone koszty eksploatacyjne tj. zużycia wody, prądu, gazu do gotowania i ogrzania wody użytkowej dla dzieci. Bowiem samo mieszkanie to koszt rodzica, któremu powierzono wykonywanie władzy rodzicielskiej i to ten rodzic zobowiązany jest zapewnić dla siebie takie mieszkanie, które umożliwia pobyt z nim dzieci. (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z 23 marca 2016 r. I ACa 1755/15, LEX nr 2031152).

Sąd doliczył też koszty związane z organizacją czasu wolnego czy wakacjami i te kwoty Sąd określił na podstawie doświadczenia życiowego wynikającego ze średnich kosztów generowanych w tym zakresie przez małoletnich w podobnym wieku.

Po ustaleniu kwoty usprawiedliwionych wydatków po stronie małoletniego powoda na poziomie kwoty nie mniejszej niż 1100 zł- Sąd nie znalazł podstaw by zwolnić pozwanego od obowiązku ponoszenia przynajmniej połowy tych kosztów. Pozwany w żaden inny sposób nie uczestniczy w życiu dziecka. Nie przyczynia się w inny sposób do zaspokajania jego potrzeb choćby osobistymi staraniami w jego utrzymanie czy wychowanie. Stąd niezrozumiałym jest stanowisko pozwanego, który kwestionuje obciążenie go wyższą kwotą niż 500 zł. Zdaniem sądu nie podlega żadnej dyskusji, iż miesięczne koszty utrzymania małoletniego dziecka w wieku powoda przekraczają kwotę 1100 zł. Stanowisko zatem pozwanego jest nie do obrony. Z pewnością usprawiedliwieniem takiego poglądu nie jest fakt, iż to pozwany w ostatnich trzech latach spełniał wyłącznie obowiązek utrzymania małoletniego. Nic bowiem nie stało na przeszkodzie by tych alimentów od matki dochodzić. Teraz nie może za ten stan rzeczy odpowiadać małoletni powód i być pozbawiony bieżących środków alimentacyjnych. Ponadto jak wskazano wyżej pozwany przez okres 3 lat sam utrzymywał syna pracując u tego samego pracodawcy a jeszcze wcześniej łożył na utrzymanie dziecka ugodą ustalone alimenty na poziomie 550 zł. Zatem jest to poziom alimentów sprzed 3 lat.

W zakresie stałych wydatków miesięcznych pozwanego należy podkreślić, iż sąd co do większości nie miał żadnych zastrzeżeń. Zdaniem sądu – na podstawie przedłożonych do sprawy dokumentów oraz zeznań pozwanego i jego parterki, należ uznać, iż koszty te opiewają na łączną kwotę w wysokości ok. 1600 zł. Na przedmiotowe wydatki składa się: wyżywienie ok. 600 zł, środki chemiczne/czystości – 65 zł ( wydatki na dwie osoby ok. 130 zł), prąd za miesiąc ok. 45 zł na osobę ( bo rachunek co drugi miesiąc 180 zł), odpady 21 zł, telefony 120 zł, Internet – 30 zł, tv – 50 zł, podatek od nieruchomości – ok. 30 zł, opał - ok. 90 zł za osobę ( ok. 186 zł miesięcznie rachunek), woda 20 zł (120 kwartalnie na dwie osoby), odzież obuwie 150 zł, ubezpieczenie samochodu ok. 46 zł, lekarstwa ok. 50 zł, dojazdy do pracy ok. 300 zł. Pozwany ponadto spłaca dodatkowe zobowiązania z uwagi na zaciągnięte przez niego kredyty. Ich łączna rata jest równa kwocie ok. 1100 zł.

Większość wskazanych przez pozwanego kosztów utrzymania Sąd uwzględnił jako rzeczywiste. Nie były one zawyżone czy nieuzasadnione. Z uwagi na fakt, iż pozwany obecnie zamieszkuje z partnerką i to z nią prowadzi wspólne gospodarstwo domowe Sąd wydatki mieszkaniowe podzielił po połowie.

Pozwany wielokrotnie w swoich pismach podnosił, iż spłaca kredyty w łącznej wysokości ok. 1.100 zł miesięcznie. Bez wątpienia rata zobowiązań w takiej wysokości stanowi dla pozwanego obciążenie, jednak decyzjami tak życiowymi jak i majątkowymi pozwanego nie można obciążać małoletniego powoda. Sąd zatem uznał, iż pozwany musi z tych zobowiązań kredytowych się wywiązywać, lecz w pierwszeństwie jest zobowiązanie alimentacyjne.

Biorąc pod uwagę możliwości majątkowe i zarobkowe pozwanego (na poziomie kwoty od 3500 zł do 3800 zł), przy uwzględnieniu jego zobowiązań kredytowych ok. 1600 zł i stałych wydatków miesięcznych ok. 1100 zł - uznać należy, że jest on wstanie uiszczać alimenty w kwocie 550 zł miesięcznie. Pozwany jest osobą w wieku proedukacyjnym. Zdrowym. Ma stałe zatrudnienie, od ponad 10 lat pracuje w jednej firmie. Sąd zasądzając kwotę 550 zł alimentów od daty wyrokowania miał na uwadze fakt, iż pozwany taką kwotą był już obciążony w dacie 1 sierpnia 2017 r. kiedy to pracował u tego samego pracodawcy, po czym przez trzy lata sam utrzymywał syna. Zatem zdaniem sądu z całą pewnością będzie mógł i aktualnie tą kwotę łożyć.

Mając na uwadze powyższe sąd zasądził na podstawie art. 133 kro od pozwanego na rzecz mał. powoda alimenty w kwocie – za okres od dnia 1 maj 2021 do dnia 30 września 2021- 500 zł ( tj. tyle ile łożył na podstawie zabezpieczenia) oraz od dnia1 października kwotę 550 zł miesięcznie, uznając ją za adekwatną tak do możliwości zarobkowych pozwanego jak i usprawiedliwionych kosztów utrzymania małoletniego powoda. Sąd rozdzielił te okresy by nie obciążać dodatkowo pozwanego obowiązkiem spłaty od dnia złożenia pozwu. Ważniejszym jest by wywiązywał się na bieżąco z alimentów.

O kosztach orzeczono na podstawie art.98 kpc tj. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Pozwany przegrał sprawę i został obciążony opłatą sądową, od której małoletni powód był zwolniony na podstawie art. 96 ust. 1 pkt. 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. Wysokość opłaty ustalono na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 3 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych tj. kwota 400 zł. Z uwagi na obciążenie pozwanego kosztami zastępstwa procesowego sąd obciążył pozwanego jedynie połową tej opłaty tj. kwotę 200 zł. Dodatkowo pozwany został obciążony kwotą 1242 zł z tytułu zwrotu części kosztów zastępstwa procesowego. Wysokość tych kosztów wynika z Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych – przy wartości przedmiotu sporu na poziomie kwoty 9600 zł- stawką minimalną jest kwota 1800 zł. Z uwagi na fakt, iż strona powodowa wygrała jedynie w 69% zasądzono odpowiednio kwotę 1242 zł.

Sąd nie znalazł podstaw by pozwanego nie obciążać tymi kosztami np. na zasadzie słuszności ( czy to z art. 100 kpc czy 102 kpc) bowiem pozwany kwestionując zasadność powództwa i wnosząc o jego oddalenie, nie dał matce powoda innej możliwości, jak wytoczenie powództwa i dochodzenie praw małoletniego na drodze sądowej. Pozwany uznał powództwo do kwoty 500 zł dopiero po wydaniu zabezpieczenia.

Wyrokowi nadano na podstawie art. 333 § 1 ust 1 kpc rygor natychmiastowej wykonalności