Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Bydgoszczy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 lipca 2017 r.

Sąd Rejonowy w Bydgoszczy VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Piotr Pawlak

Protokolant: st. sekr. sąd. Ewa Zimniak – Strusińska

po rozpoznaniu w dniu 3 lipca 2017 r. w Bydgoszczy

sprawy M. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o zasiłek chorobowy

na skutek odwołania M. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

z dnia 5 marca 2014 r. nr (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonej prawo do zasiłku chorobowego za okres od 17 stycznia 2014 r. do 31 stycznia 2014 r.

2.  nowo zgłoszone żądanie przyznania odsetek przekazuje Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. jako właściwemu do jego rozpoznania.

SSR Piotr Pawlak

Sygn. akt VII U 390/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 5 marca 2014 r. znak (...) - (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. postanowił odmówić ubezpieczonej prawa od zasiłku chorobowego za okres od dnia 17 stycznia 2014 r. do dnia 31 stycznia 2014 r.

W uzasadnieniu organ rentowy podał, iż z posiadanej przez ZUS dokumentacji wynika, iż ZUS wypłacił zasiłek chorobowy ubezpieczonej za okres od dnia 23.04.2013 r. do dnia 7.06.2013 r., od dnia 21.06.2013 r. do dnia 17.07.2013 r. oraz od dnia 1.08.2013 r. do dnia 17.11.2013 r. (łącznie 182 dni). Następnie dnia 27 stycznia 2014 r. ubezpieczona złożyła kolejne roszczenie o zasiłek chorobowy za okres od dnia 17.01.2014 r. do dnia 31.01.2014 r. Zgodnie natomiast z opinią lekarza orzecznika ZUS z dnia 21.02.2014 r. niezdolność do pracy trwająca od dnia 17.01.2014 r. pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym ze schorzeniem leczonym do 17.11.2013 r. Ponieważ wyżej wymienione okresy spowodowane są tą samą chorobą i przerwa pomiędzy nimi nie przekraczała 60 dni należy je wliczyć do jednego okresu zasiłkowego. Wobec tego, z dniem 17.11.2013 r. ubezpieczona wyczerpała 182-dniowy okres zasiłkowy, co powoduje, ze ubezpieczona nie ma prawa do zasiłku chorobowego za w/wym. okres.

Odwołanie od powyższej decyzji wniosła ubezpieczona domagając się jej zmiany i przyznania należnego zasiłku chorobowego wraz z odsetkami z tytułu opóźnienia. W uzasadnieniu odwołująca wskazał, iż przerwa pomiędzy okresami zasiłkowymi przekraczała 60 dni i wynosiła: 13 dni w listopadzie (18-30 listopada 2013 r.), 31 dni w grudniu 2013 r. oraz 16 dni w styczniu 2014 r. Kolejny okres zasiłkowy od dnia 17 stycznia 2014 r. rozpoczął się więc po upływie 60 dni od okresu zasiłkowego zakończonego 17 listopada 2013 r. – tj. dokładnie w 61 dniu (13+31+16=60 dni). Zgodnie z postanowieniami ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, do okresu zasiłkowego wlicza się okresy poprzedniej niezdolności do pracy, spowodowanej tą samą chorobą, jeżeli przerwa pomiędzy ustaniem poprzedniej a powstaniem ponownej niezdolności nie przekraczała 60 dni. W przypadku ubezpieczonej natomiast przerwa przekraczała 60 dni. Mając to na uwadze, nie ma podstaw do wliczenia poprzedniej niezdolności do pracy do okresu zasiłkowego, który rozpoczął się dnia 17 stycznia 2014 r.

W odpowiedzi organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania podtrzymując stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.

W piśmie procesowym z dnia 29 maja 2017 r. ubezpieczona zgłosiła żądanie zasądzenia na jej rzecz zasiłku chorobowego za okres od dnia 17 do 31 stycznia 2014 r. wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie.

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczona M. K. prowadzi działalność gospodarczą pod firmą (...) w związku z czym podlegała dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu.

Z związku z niezdolnością do pracy spowodowaną problemami ze stawami ubezpieczona do dnia 17 listopada 2013 r. wykorzystała pełny okres zasiłkowy (182 dni).

Dowód: okoliczność bezsporna nadto potwierdzenie o dobrowolnym ubezpieczeniu chorobowym z dnia 17.20.2014 r. k. 5-7 akt ZUS, dowód z przesłuchania ubezpieczonej k. 101-102 i 142-143.

Ubezpieczona pozostawała niezdolna do pracy w następujących okresach:

- 23-30.04.2013 r.;

- 1-15.05.2013 r.;

- 16-24.05.2013 r.;

- 25.05-7.06.2013 r.;

- 21-30.06.2013 r.;

- 1-9.07.2013 r.;

- 10-17.07.2013 r.;

- 1-13.08.2013 r.;

- 14-27.08.2013 r.;

- 28.08-10.09.2013 r.;

- 11-25.09.2013 r.;

-26.09-9.10.2013 r.;

- 24.10-8.11.2013 r.;

- 9-17.11.2013 r.;

- 17-31.01.2014 r.;

- 6-20.02.2014 r.

Dowód: wniosek o wydanie opinii k. 8 akt ZUS, (...) nr i seria (...) k. 4 akt ZUS.

W opinii lekarza orzecznika ZUS z dnia 22 lutego 2014 r. stwierdzono związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy okresami zasiłkowymi od 1.08.2013 r. do dnia 20.02.2014 r.

Dowód: opinia lekarska z dnia21.02.2014 r. k. 9 akt ZUS.

Biegły ortopeda specjalista chirurg urazowy rozpoznał u odwołującej stan po obustronnej endoplastyce bezcementowej stawów biodrowych, chorobę zwyrodnieniową stawów kolanowych, chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa z objawowym zespołem bólowym, kamicę moczowodową oraz niedoczynność tarczycy. Na postawie przeprowadzonego badania, jego wyników a także dokumentów znajdujących się w aktach sprawy biegły stwierdził, iż niezdolność do pracy ubezpieczonej w okresie od dnia 24.10.2013 r. do dnia 9.10.2013 r. spowodowana była chorobą zwyrodnieniową stawów biodrowych (M16) a od dnia 24.10.2013 r. do dnia 8.11.2013 r. astmą oskrzelową (J45), od dnia 9.11.2013 r. do dnia 17.11.2013 r. chorobą zwyrodnieniową stawów kolanowych (M17), od dnia 17.01.2014 r. do dnia 31.01.2014 r. z powodu dolegliwości bólowych kręgosłupa (M47), od dnia 6.02.0214 r. do dnia 20.02.2014 r. ponownie z powodu dolegliwości bólowych stawu biodrowego (M16). Nadto w okresie od dnia 10.01.2013 r. do dnia 23.01.2013 r. była leczona z powodu dolegliwości bólowych stawu biodrowego z adnotacją w karcie choroby o braku redukcji masy ciała. Biegły stwierdził, iż ubezpieczona leczyła się z powodu schorzeń wymienionych w rozpoznaniu przed dniem 1.08.2013 r. i po dniu 17.01.2014 r., ponieważ są to schorzenia przewlekłe z okresami remisji i zaostrzeń objawów mogą okresowo samodzielnie powodować niezdolność do pracy lub zaostrzyć objawy schorzeń współistniejących, przy czym okresowe ustąpienie objawów nie oznacza wyleczenia choroby. Tym samym ubezpieczona w okresie od dnia 18.11.2013 r. do dnia 16.01.2014 r. w okresach bezobjawowych lub o niewielkim nasileniu objawów chorobowych mogła być zdolna do świadczenia pracy.

Dowód: opinia sądowo lekarska z dnia 17.03.2017 r. k. 422.

W orzeczeniu specjalisty reumatologa- internisty oraz specjalisty chorób płuc u odwołującej rozpoznano chorobę zwyrodnieniową obu stawów biodrowych leczoną operacyjnie założeniem endoprotez stawów biodrowych, chorobę zwyrodnieniową obu stawów kolanowych, zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa L-S z zespołem bólowym, astmę oskrzelową oraz niedoczynność tarczycy. Biegli stwierdzili, iż niezdolność do pracy w okresie od dnia 1.08.2013 r. do dnia 17.11.2013 r. spowodowana była różnymi schorzeniami, niż co w okresie po dniu 17.01.2014 r. W okresie od dnia 1.08.2013 r. do dnia 17.11.2013 r. spowodowana była chorobą zwyrodnieniową stawów biodrowych i stawów kolanowych ICD 10 M16 i ICD 10 m17. Natomiast niezdolność do pracy ubezpieczonej w okresie po 17.01.2014 r. spowodowana była chorobą zwyrodnieniową kręgosłupa lędźwiowego ICD 10 M47. Wszystkie trzy jednostki chorobowe sąd oddzielnymi jednostkami zgodnie z Międzynarodową Statystyczną Klasyfikacją Chorób i Problemów Zdrowotnych ICD – 10/rozdział XIII – choroby układu kostno-stawowego, mięśniowego, tkanki łącznej. Schorzenia występujące wcześniej występowały także po dniu 17.01.2014 r. (choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa ICD M47, choroba zwyrodnieniowa stawów biodrowych ICD 10 M16, jednak nie powodowały niezdolność do pracy. W okresie od dnia 18.11.2013 r. do 16.01.2014 r. ubezpieczona wprawdzie była na wizycie lekarskiej w dniach 29.11.2013 r., 20.12.2013 r. otrzymała niesterydowe leki przeciwzapalne (Nimesil), ale miała dobre samopoczucie co powodowało, ze biegli stwierdzili, że ubezpieczona była zdolna do pracy (mogła świadczyć pracę). Biegli nie stwierdzili, aby ubezpieczona w okresie od dnia 18.11.2013 r. do dnia 16.01.2014 r. była niezdolna do pracy, a brak zaświadczeń lekarskich o niezdolności do pracy w tym okresie wynikał z konieczności przerwania okresu niezdolności do pracy równego 60 dniom w celu uzyskania prawa do nowego okresu zasiłkowego.

Dowód: opinia sądowo-lekarska z dnia 16.05.2017 r. k. 437.

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu odwołanie powódki jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.

Sąd uznał za wiarygodne dokumenty wchodzące w skład materiału dowodowego, albowiem nie wzbudziły one zastrzeżeń Sądu, co do ich autentyczności i zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy. Również strony postępowania nie zakwestionowały wiarygodności dokumentów zgromadzonych w sprawie. Ustalając stan faktyczny sprawy Sąd przeprowadził dowód z przesłuchania stron, który na zasadzie wyrażonej w art. 302 k.p.c. ograniczył do przesłuchania odwołującej (k. 101-102 oraz przesłuchanie uzupełniające k. 142-143).

Nadto celem ustalenia, czy niezdolności do pracy ubezpieczonej w okres od dnia 1.08.2013 r. do dnia 17.11.2013 r. spowodowana była tymi samymi chorobami w okresie od dnia 17.01.2014 r. jaki i czy w okresie od dnia 18.11.2013 r. do dnia 16.01.2014 r. ubezpieczona była zdolna do pracy, tj. czy w sensie zdrowotnym mogła świadczyć pracę, czy też w tym okresie była niezdolna do pracy, a brak zaświadczeń lekarskich o niezdolności do pracy równego 60 dniom w celu uzyskania prawa do nowego okresu zasiłkowego, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego neurologa.

W przedmiotowej opinii (k. 40) biegły rozpoznał u ubezpieczonej chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa, stawów kolanowych i biodrowych. Biegły stwierdził jednak, iż w dokumentacji dostarczonej przez ubezpieczoną brak było dowodów na leczenie odwołującej w okresie od dnia 1.08.2013 r. do dnia 31.01.2014 r. Ubezpieczona dostarczyła jedynie kopię dwóch wizyt w Poradni Rodzinnej z dnia 8.11.2013 r. oraz z dnia 17.01.2014 r. Powyższe daje podstawę jedynie do stwierdzenia, iż niezdolność do pracy w okresie od dnia 9.11.2013 r. do dnia 17.11.2013 spowodowana była dolegliwościami związanymi z chorobą zwyrodnieniową kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego i stawów biodrowych. Niezdolność do pracy w w/wym. okresach nie była spowodowana tymi samymi chorobami. Choroba zwyrodnieniowa stawów istniała u ubezpieczonej również po dniu 17.01.2014 r., ale w okresie od dnia 17.01.2014 r. do dnia 31.01.2014 r. nie powodowała samodzielnej niezdolności do pracy ubezpieczonej. Brak dokumentacji medycznej za okres od dnia 18.11.2014 r. do dnia 16.01.2014 r. nie pozwala na wyrażenie opinii na temat stanu zdrowia i zdolności do pracy ubezpieczonej. Biegła wywnioskowała, że jeżeli ubezpieczona nie korzystała z w tym czasie z pomocy lekarskiej, należało uznać, że stan zdrowa ubezpieczonej pozwalał na kontynuowanie pracy.

W opinii uzupełniającej (k. 54-55) biegła, po dostarczeniu przez ubezpieczoną dokumentacji medycznej z Poradni Rodzinnej oraz stwierdzeniu braku dokumentacji medycznej z okresu od dnia 1.08.2013 r. do dnia 7.11.2013 r. jak i dokumentacji medycznej z leczenia po 17.01.2014 r. stwierdziła, iż 29.11.2013 r. ubezpieczona kontynuowała leczenie zmian zwyrodnieniowych stawów kolanowych. Dnia 20.12.2013 r., czyli przed następną niezdolnością do pracy lekarz leczący zmienił rozpoznanie ze zmian zwyrodnieniowych stawów kolanowych na zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa pomimo „dobrego samopoczucia” ubezpieczonej i „nie zgłaszanych nowych dolegliwości”. Dnia 17.01.2014 r. do wcześniejszego rozpoznania zmian zwyrodnieniowych lekarz dopisał zmiany zwyrodnieniowe stawów biodrowych. Biegła stwierdziła, że ubezpieczona leczy się z powodu zmian zwyrodnieniowych stawów kolanowych, biodrowych i kręgosłupa. Stawy te znajdując się w osi ciała powodują wzajemne oddziaływania bólowe. Dolegliwości występują naprzemiennie. Mimo niedostarczenia przez ubezpieczoną dokumentacji medycznej w całym okresie prawdopodobieństwo występowania dolegliwości naprzemiennie z różnych okolic jest bardzo duże. W ocenie biegłej, niezdolność do pracy ubezpieczonej w okresie od 17.11.2013 r. i od 17.01.2014 r. spowodowana była zmianami zwyrodnieniowymi stawów czyli tą samą chorobą, chociaż w pierwszym okresie dominowała lokalizacja w stawach kolanowych, a w drugim w stawach biodrowych i w kręgosłupie. W okresie od 18.11.2013 r. do 16.01.2014 r. ubezpieczona mimo „dobrego samopoczucia” raczej nie odzyskała zdolności do pracy. Nadal zalecano leczenie, a według lekarza leczącego stan przedmiotowy nie uległ zmianie.

Zastrzeżenie do powyższej opinii wniosła ubezpieczona, która wskazała, iż tez z opinii głównej i uzupełniającej nie potwierdziły dowody z dokumentacji medycznej przedłożone przez ubezpieczoną a nadto są one sprzeczne i nielogiczne. Dnia 29.11.2013 r. ubezpieczona udała się do poradni rodzinnej celem uzyskania leku na astmę. Tego dnia w rozpoznaniu wpisano rodzaj choroby dychawicę oskrzelową. Dnia 20.12.2013 r. ubezpieczona udała się ponownie do przychodni celem uzyskania leków, które stale przyjmuje. W rozpoznaniu choroby wpisano ponownie dychawica oskrzelowa (J45) natomiast w rozpoznaniu uzupełniającym – (M47) zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa. Zasadniczym powodem udania się ubezpieczonej do przychodni była konieczność uzyskania leku na astmę. Określenie staniu zdrowia ubezpieczonej jako dobrego wynikało właśnie z faktu przyjmowania leku. W okresie od dnia 17.01.2014 r. do dnia 31.01.2014 r. ubezpieczona nie miała żadnych dolegliwości ze strony stawów kolanowych, a ze strony kręgosłupa. Takich dolegliwości ubezpieczona nie miała także w okresie późniejszym po 17.01.2014 r. W okresie od dnia 18.11.2013 r. do dnia 16.01.2014 r. ubezpieczona odzyskała pełną zdolność do pracy, co potwierdza wydawane przez nią w grudniu 2013 r. czasopismo (...). Przez wzgląd na okres wakacji i urlop lekarza ortopedy ubezpieczona wskazała, iż nie jest w tej chwili w stanie przedstawić dokumentacji medycznej za okres 1.08.-23.10.2013 r. , z której wynika że w tym czasie leczyła się wyłącznie na staw biodrowy. Nadto ubezpieczona zwróciła uwagę, iż w zwolnieniu lekarskim z dnia 17.01.2014 r. nie wskazano symbolu A – co oznacza, że nie było kontynuacji leczenia poprzedniego schorzenia. Z karty choroby z dnia 8.11.2013 r. wynika rozpoznanie zasadnicze J45 – dychawica oskrzelowa. Z kolei zapisy z wizyty z dnia 24.08.2015 wynika, iż okresowe porady, na które ubezpieczona się udawała związane były z zapisywaniem leków podczas wizyt kontrolnych oraz nie były powodem udzielenia zwolnień lekarskich. W związku z powyższymi argumentami ubezpieczona wniosła o uzupełnienie dowodu z opinii biegłego sądowego.

W odpowiedzi (k. 82) biegła wskazała, iż z informacji ZUS wynika, że przyczyną niezdolności ubezpieczonej do pracy w okresie od dnia 1.08.2013 r. do dnia 9.10.2013 r. były zmiany zwyrodnieniowe stawów biodrowych (M16), z kolei w okres od dnia 8-29.11.2013 r. zmiany zwyrodnieniowe kolan (M17). Wizyta z dnia 17.01.2014 związana była z dolegliwościami stawów biodrowych i kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego. Do czasu wydania przez biegłą pierwszej opinii w sprawie, ubezpieczona dostarczyła jedynie szczątkową dokumentację medyczna nie pozwalającą na ustosunkowanie się do całego okresu leczenia ubezpieczonej. W trakcie wizyt z dnia 13.11.2013 r. i 20.12.2013 r. ubezpieczona podkreśla, iż głównym ich powodem była astma oskrzelowa, podczas gdy w trakcie tych wizyt nadal zapisywano ubezpieczonej lek Nimesli – lek przeciwbólowy (zalecany w dolegliwościach bólowych przy leczeniu zmian zwyrodnieniowych stawów) i zalecano zażywanie go dwa razy dziennie – z czego wynikało, że ubezpieczona nadal odczuwała dolegliwości stawów a nie tylko związane z astmą oskrzelową. Także podejrzenie zaistnienia kolki nerkowej nie zostało potwierdzone przez późniejsza diagnostykę. Biegła podała, iż niezdolność do pracy ubezpieczonej w okresie do dnia 17.11.2013 r. oraz od dnia 17.01.2014 r. spowodowana była zmianami zwyrodnieniowymi stawów. W pierwszym okresie dominowała lokalizacja w stawach biodrowym i kolanowym, a następnie w stawach biodrowych i kręgosłupie lędźwiowy. W okresie od dnia 18.11.2013 r. do dnia 16.01.2014 r. ubezpieczona kontynuowała leczenie przeciwbólowe.

Z opinią uzupełniającą w dalszym ciągu nie zgodziła się ubezpieczona. Podniosła, iż podczas wizyty w poradni rodzinnej zasadniczym rozpoznaniem było M47 – zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa. Biegła, w ocenie odwołującej pomija, iż w okresie od dnia 18.11.2013 r. do dnia 16.01.2014 r. ubezpieczona kontynuowała leczenie astmy oskrzelowej i było to rozpoznanie zasadnicze i podczas dwóch wizyt dnia 29.11.2013 r. oraz 20.12.2013 r. zapisywano leki właśnie na to schorzenie. W ocenie odwołującej, nie jest rzetelne pominięcie zapisanych przez lekarza leczącego leków na astmę. Ubezpieczona przyznała, że w badanym okresie odczuwała dolegliwości bólowe stawów biodrowych jednak nie były one na tyle duże by musiała ona korzystać ze zwolnienia lekarskiego. Ubezpieczona ponadto nie wskazała na żadną wizytę lekarska dnia 13.11.2013 r. co wynika z opinii uzupełniającej biegłej. Na potwierdzenie z kolei okoliczności, iż błędna była diagnoza lekarza rodzinnego z dnia 17.01.2014 r. – ustalająca dolegliwości kręgosłupa, które pomylono z kamicą nerkową – ubezpieczona przedstawiła wypis ze szpitala z października 2015 r. oraz karty informacyjne z (...) Centrum Medyczne (...) z dnia 3.10.2015 r. oraz kartę informacyjną z Wojewódzkiej Stacji Pogotowia z dnia 3.10.2015 r., z których wynika, że zgłaszane były dolegliwości kręgosłupa, które nie potwierdziły się w rozpoznaniu. W związku z powyższym ubezpieczona wniosła o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego ortopedy i urologa.

Mając powyższe na uwadze, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego – ortopedy (k. 119-121), który ustalił, że ubezpieczona cierpi z powodu zmian zwyrodnieniowo-zniekształcających stawu biodrowego, leczonych operacyjnie, wygojonych z upośledzeniem wydolności styczno-dynamicznej; zmian zwyrodnieniowo-zniekształcających lewego stawu biodrowego, leczonych zachowawczo, z upośledzeniem wydolności statyczno-dynamicznej kończyny dolnej lewej. W opinii biegłego ortopedy, niezdolność do pracy w dniach 1.08.2013 r. do dnia 9.10.2013 r. spowodowana była zmianami zwyrodnieniowymi stawów biodrowych (ICD 10-M16), w okresie od dnia 24.10.2013 r. do dnia 8.11.2013 r. – astmą oskrzelową (ICD 10-J45); w okresie od dnia 9.11.2013 r. do dnia 17.11.2013 r. zmianami zwyrodnieniowymi kolan (ICD 10-M17). Zdaniem biegłego można uznać, że pierwsze i ostatnie zwolnienie lekarskie stanowi tę samą jednostkę chorobową – zmiany zwyrodnieniowo-zniekształcające. Niezdolność do pracy od dnia 1.08.2013 r. do dnia 17.11.2013 r. stanowiła odrębną jednostkę chorobową w porównaniu ze schorzeniem z dnia 17.01.2014 r. Schorzenia wcześniejsze występowały także w okresie po dniu 17.01.2014 r., jednak w opinii lekarza leczącego nie powodowały niezdolności do pracy. Natomiast brak druku ZLA w okresie od dnia 18.11.2013 r. do dnia 16.01.2014 r. świadczy o tym, ze ubezpieczona była zdolna do pracy w tym czasie.

Sąd po przedłożeniu dokumentacji medycznej z placówek, w których leczyła się ubezpieczona dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego specjalisty ortopedy, internisty-reumatologa oraz specjalisty pulmonologa na okoliczność czy niezdolności do pracy ubezpieczonej w okresie od dnia 1.08.2013 r. do dnia 17.11.2013 r. spowodowana była tymi samymi schorzeniami, co w okresie po dniu 17.01.2014 r. lub ewentualnie czy schorzenia wcześniejsze występowały po dniu 17.01.2014 r. samodzielnie powodując niezdolność ubezpieczonej do pracy. A także czy w okresie od dnia 18.11.2013 r. do dnia 16.01.2014 r. ubezpieczona była zdolna do pracy, tj. w sensie zdrowotnym mogła świadczyć pracę, czy też w okresie tym była do niej niezdolna, a brak zaświadczeń lekarskich o niezdolności do pracy w tym okresie wynika z konieczności przerwania okresu niezdolności do pracy równego 60 dniom w celu uzyskania prawa do nowego okresu zasiłkowego.

Biegły ortopeda specjalista chirurg urazowy, w odpowiedzi na postanowienie sądu (k. 422), rozpoznał u odwołującej stan po obustronnej endoplastyce bezcementowej stawów biodrowych, chorobę zwyrodnieniową stawów kolanowych, chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa z objawowym zespołem bólowym, kamicę moczowodową oraz niedoczynność tarczycy. Na podstawie przeprowadzonego badania, jego wyników a także dokumentów znajdujących się w aktach sprawy biegły stwierdził, iż niezdolność do pracy ubezpieczonej w okresie od dnia 24.10.2013 r. do dnia 9.10.2013 r. spowodowana była chorobą zwyrodnieniową stawów biodrowych (M16) a od dnia 24.10.2013 r. do dnia 8.11.2013 r. astmą oskrzelową (J45), od dnia 9.11.2013 r. do dnia 17.11.2013 r. chorobą zwyrodnieniową stawów kolanowych (M17), od dnia 17.01.2014 r. do dnia 31.01.2014 r. z powodu dolegliwości bólowych kręgosłupa (M47), i od dnia 6.02.2014 r. do dnia 20.02.2014 r. ponownie z powodu dolegliwości bólowych stawu biodrowego (M16). Nadto w okresie od dnia 10.01.2013 r. do dnia 23.01.2013 r. ubezpieczona była leczona z powodu dolegliwości bólowych stawu biodrowego z adnotacją w karcie choroby o braku redukcji masy ciała. Biegły stwierdził, iż ubezpieczona leczyła się z powodu schorzeń wymienionych w rozpoznaniu przed dniem 1.08.2013 r. i po dniu 17.01.2014 r., ponieważ są to schorzenia przewlekłe z okresami remisji i zaostrzeń objawów mogą okresowo samodzielnie powodować niezdolność do pracy lub zaostrzyć objawy schorzeń współistniejących, przy czym okresowe ustąpienie objawów nie oznacza wyleczenia choroby. Tym samym ubezpieczona w okresie od dnia 18.11.2013 r. do dnia 16.01.2014 r. w okresach bezobjawowych lub o niewielkim nasileniu objawów chorobowych mogła być zdolna do świadczenia pracy.

W orzeczeniu specjalisty reumatologa- internisty oraz specjalisty chorób płuc (k. 437) u odwołującej rozpoznano chorobę zwyrodnieniową obu stawów biodrowych leczoną operacyjnie założeniem endoprotez stawów biodrowych, chorobę zwyrodnieniową obu stawów kolanowych, zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa L-S z zespołem bólowym, astmę oskrzelową oraz niedoczynność tarczycy. Biegli stwierdzili, iż niezdolność od pracy w okresie od dnia 1.08.2013 r. do dnia 17.11.2013 r. spowodowana była różnymi schorzeniami niż co w okresie po dniu 17.01.2014 r. W okresie od dnia 1.08.2013 t. do dnia 17.11.2013 r. spowodowana była chorobą zwyrodnieniową stawów biodrowych i stawów kolanowych ICD 10 M16 i ICD 10 M17. Natomiast niezdolność do pracy ubezpieczonej w okresie po 17.01.2014 r. spowodowana była chorobą zwyrodnieniową kręgosłupa lędźwiowego ICD 10 M47. Wszystkie trzy jednostki chorobowe są oddzielnymi jednostkami zgodnie z Międzynarodową Statystyczną Klasyfikacją Chorób i Problemów Zdrowotnych ICD – 10/rozdział XIII – choroby układu kostno-stawowego, mięśniowego, tkanki łącznej. Schorzenia występujące wcześniej występowały także po dniu 17.01.2014 r. (choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa ICD M47, choroba zwyrodnieniowa stawów biodrowych ICD 10 M16, jednak nie powodowały niezdolność do pracy. W okresie od dnia 18.11.2013 r. do 16.01.2014 r. ubezpieczona wprawdzie była na wizycie lekarskiej w dniach 29.11.2013 r., 20.12.2013 r. otrzymała niesterydowe leki przeciwzapalne (Nimesil), ale miała dobre samopoczucie co powodowało, ze biegli stwierdzili, że ubezpieczona była zdolna do pracy (mogła świadczyć pracę). Biegli nie stwierdzili, aby ubezpieczona w okresie od dnia 18.11.2013 r. do dnia 16.01.2014 r. była niezdolna do pracy, a brak zaświadczeń lekarskich o niezdolności do pracy w tym okresie wynikał z konieczności przerwania okresu niezdolności do pracy równego 60 dniom w celu uzyskania prawa do nowego okresu zasiłkowego.

Sąd wskazuje w tym miejscu, z dowód z opinii biegłych uznał za w pełni wiarygodny i przydatny dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. Biegli wydający opinię w sprawie są specjalistami z dziedzin odpowiadających schorzeniom, na które cierpi ubezpieczona. Ich opinie były logiczne, spójne a wnioski z nich płynące kategoryczne i wiarygodne. Wskazać należy, iż biegli wydający opinie w sprawie przed dostarczeniem pełnej dokumentacji medycznej ubezpieczonej nie dysponowali pełnym obrazem sytuacji, co nie pozwoliło na wydanie opinii zgodnej z rzeczywistym stanem rzeczy. Dopiero po uzyskaniu pełnej dokumentacji medycznej z ośrodków, w których leczyła się ubezpieczona biegły z dziedziny ortopedii, internisty i specjalisty chorób płuc mogli z pełną stanowczością stwierdzić w jakim zakresie schorzenia ubezpieczonej były ze sobą tożsame.

Wskazać w tym miejscu należy, że jeżeli Sąd uzyskał od biegłych wiadomości specjalne niezbędne do merytorycznego i prawidłowego orzekania, to nie ma potrzeby żądania ponowienia lub uzupełnienia tego dowodu (por. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 10 września 1999 r., II UKN 96/99, OSNAPiUS 2000 nr 23, poz. 869; z dnia 6 marca 1997 r., II UKN 23/97, OSNAPiUS 1997 nr 23, poz. 476; z dnia 21 maja 1997 r., II UKN 131/97, OSNAPiUS 1998 nr 3, poz. 100; z dnia 18 września 1997 r., II UKN 260/97, OSNAPiUS 1998 nr 13, poz. 408). Wielokrotnie też Sąd Najwyższy stwierdzał, że potrzeba powołania innego biegłego powinna wynikać z okoliczności sprawy, a nie z samego niezadowolenia strony z dotychczas złożonej opinii, gdyż odmienne stanowisko oznaczałoby przyjęcie, że należy przeprowadzić dowód z wszystkich możliwych opinii biegłych, aby upewnić się, czy niektórzy z nich nie byli tego samego zdania, co strona (por. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 4 sierpnia 1999 r., I PKN 20/99, OSNAPiUS 2000 nr 22, poz. 807; z dnia 14 maja 1997 r., II UKN 108/97, OSNAPiUS 1998 nr 5, poz. 161; wyrok z dnia 18 września 1997 r., II UKN 260/97, OSNAPiUS 1998 nr 13 poz. 408 oraz wyrok z dnia 10 grudnia 1997 r., II UKN 391/97, OSNAPiUS 1998 nr 20, poz. 612).

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2014, poz. 159 ze zm.) zasiłek chorobowy przysługuje przez okres trwania niezdolności do pracy z powodu choroby lub niemożności wykonywania pracy z przyczyn określonych w art. 6 ust. 2 - nie dłużej jednak niż przez 182 dni, a jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana gruźlicą lub występuje w trakcie ciąży - nie dłużej niż przez 270 dni.

Natomiast w myśl art. 9 ust. 1 powołanej ustawy do okresu, o którym mowa w art. 8 (zwanym dalej okresem zasiłkowym) wlicza się wszystkie okresy nieprzerwanej niezdolności do pracy, jak również okresy niemożności wykonywania pracy z przyczyn określonych w art. 6 ust. 2. Do okresu zasiłkowego wlicza się okresy poprzedniej niezdolności do pracy, spowodowanej tą samą chorobą, jeżeli przerwa pomiędzy ustaniem poprzedniej a powstaniem ponownej niezdolności do pracy nie przekraczała 60 dni (art. 9 ust. 2).

Cytowany art. 9 ustawy wskazuje, w jaki sposób należy liczyć dany okres zasiłkowy i kiedy liczymy go od nowa (jako nowy okres zasiłkowy), a kiedy daną niezdolność do pracy wliczamy do "poprzedniego" okresu zasiłkowego. Ma to ogromne praktyczne znaczenie, zważywszy, że zgodnie z art. 8 ustawy ustawodawca ograniczył długość okresu zasiłkowego do 182 dni, bez możliwości dalszego przedłużenia tego okresu.

Przez określenie "nieprzerwana niezdolność do pracy" należy rozumieć jeden okres niezdolności do pracy, spowodowany tą samą chorobą lub różnymi chorobami, jeżeli nie występuje między nimi przerwa. Innymi słowy pracownik jest niezdolny do pracy "bez przerwy" i nie odzyskuje tej zdolności, nawet na jeden dzień. Natomiast jeśli między poszczególnymi okresami niezdolności do pracy, spowodowanymi różnymi chorobami, wystąpi choćby jeden dzień przerwy, w którym ubezpieczony był zdolny do pracy, okres zasiłkowy liczy się od nowa. Podobnie okres zasiłkowy liczy się od nowa, jeżeli między poszczególnymi okresami niezdolności do pracy, spowodowanymi tymi samymi chorobami, wystąpi przerwa przekraczająca 60 dni. Natomiast gdy niezdolność do pracy trwa bez przerwy (jest nieprzerwana) - to wszystkie dni tej niezdolności wlicza się w całości do jednego okresu zasiłkowego, bez względu na to, czy spowodowane zostały tą samą, czy inną chorobą.

W rozpoznawanej sprawie ubezpieczona w badanym okresie cierpiała z powodu różnych jednostek chorobowych. Jak wskazali w swoich opiniach biegły ortopeda i internista – specjalista chorób płuc w okresie od dnia 1.08.2013 r. do dnia 17.11.2013 r. były to zmiany zwyrodnieniowe stawów kolanowych i biodrowych (M16 i M17) natomiast w okresie od dnia 17.01.2014 r. dolegliwości bólowe kręgosłupa (M47). Powyższe wskazuje, iż okres od dnia 17 stycznia 2014 r. był nowym okresem zasiłkowym, bowiem spowodowany był inna jednostką chorobową w stosunku do pełnego okresu zasiłkowego zakończonego dnia 17 listopada 2013 r.

Mając powyższe na uwadze, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję organu rentowego w ten sposób, że przyznał ubezpieczonej prawo do zasiłku chorobowego za okres od dnia 17 stycznia 2014 r. do dnia 31 stycznia 2014 r. Z kolei w zakresie nowo zgłoszonego żądania przyznania odsetek przekazał je do rozpoznania Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych jako właściwemu do jego rozpoznania.

SSR Piotr Pawlak