Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Bydgoszczy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 stycznia 2019 r.

Sąd Rejonowy w Bydgoszczy VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Piotr Pawlak

Protokolant: st. sekr. sąd. Ewa Zimniak-Strusińska

po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2019 r. w Bydgoszczy

sprawy R. C.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o odszkodowanie z tytułu wypadku

na skutek odwołania R. C.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

z dnia 23 maja 2017 r. nr (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu prawo do jednorazowego odszkodowania z tytułu uszczerbku na zdrowiu spowodowanego wypadkiem przy pracy z dnia 11.05.2016 r. o dalsze 27 % ( dwadzieścia siedem procent );

2.  zasądza od organu rentowego na rzecz odwołującego kwotę 180 zł ( sto osiemdziesiąt złotych ) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt VII U 598/17

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 25 maja 2017 r., znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. przyznał ubezpieczonemu R. C. jednorazowe odszkodowanie z tytułu wypadku przy pracy w wysokości 24.270,00 zł stanowiące 30 – procentowy uszczerbek na zdrowiu.

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, iż Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 19 maja 2017 r. ustaliła, że stały uszczerbek na zdrowiu wynosi 30%, wobec czego ubezpieczonemu przysługuje odszkodowanie w wysokości 24 270,00 zł.

Z powyższą decyzją nie zgodził się ubezpieczony R. C., który za pośrednictwem profesjonalnego pełnomocnika, odwołał się od niej wnosząc o jej zmianę poprzez ustalenie rzeczywistego i pełnego stopnia stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu po wypadku przy pracy z dnia 11 maja 2016 r. oraz o zasądzenie od pozwanego na swoją rzecz kosztów procesu według norm przepisanych. Odwołujący wskazał, iż okoliczności wypadku z dnia 11 maja 2016 r. oraz jego kwalifikacja jako wypadku przy pracy są między stronami bezsporne, jednakże w jego ocenie zaskarżona decyzja została wydana w oparciu o wadliwe orzeczenie komisji lekarskiej ZUS, gdyż komisja wzięła pod uwagę jedynie część doznanych przez odwołującego obrażeń, nie ustalając w ogóle stopnia trwałego uszczerbku na zdrowiu szeregu obrażeń ciała. Ubezpieczony wskazał, iż na skutek przedmiotowego wypadku doznał mnogich obrażeń ciała stanowiących realne zagrożenie życia i skutkujących wielomiesięcznym leczeniem oraz częściową utratą zdolności do pracy. Nadto podkreślił, iż do dnia dzisiejszego odczuwa konsekwencje urazu głowy, pod postacią silnych i uciążliwych bólów głowy, zaburzeń emocjonalnych w postacie nadmiernego pobudzenia nerwowego jak i nieadekwatnych do sytuacji reakcji emocjonalnych, zaburzeń snu, kłopotów z pamięcią. Nadto konsekwencją doznanego urazu głowy jest również ujawniona padaczka pourazowa, obustronna częściowa utrata słuchu, zaburzenia widzenia w postaci zeza, zaburzenia powonienia i oddychania w związku ze złamaniem nosa oraz blizny okolicy potylicznej lewej. Ubezpieczony wskazał również, iż do dnia dzisiejszego nie odzyskał pełnego czucia policzka oraz górnej wargi, natomiast stan zdrowia, pomimo leczenia, nie poprawia się. W ocenie odwołującego powyższe okoliczności wskazują, iż urazy doznane przez niego mają bardzo poważny charakter, o czym świadczy również ustalenie przez ZUS niezdolności do pracy po wypadku z dnia 11 maja 2016 r.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie podtrzymując swoje dotychczasowe stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony R. C. był zatrudniony w (...) Z. C. i W. C. Sp. j. na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego. W dniu 11 maja 2016 r. ok. godz. 8:10 ubezpieczony dostarczył cement do firmy (...) G., w związku z czym został skierowany przez ochronę zakładu w kierunku silosu z cementem celem rozładowania towaru. O godz. 8:20 ubezpieczony rozpoczął rozładunek, który trwał ok 40 minut. Wówczas, z nieznanych przyczyn, doszło do wyrwania filtra silosu na wysokości 12,5 m na skutek czego filtr spadł na pojazd a następnie na ubezpieczonego, który doznał ciężkiego urazu głowy. Ubezpieczonemu udzielono pierwszej pomocy na miejscu zdarzenia oraz wezwano karetkę pogotowia, która przetransportowała go do szpitala w W.. Ubezpieczony został przeszkolony w zakresie wstępnego i okresowego szkolenia w dziedzinie bhp i ppoż, zaś w chwili zdarzenia miał założony kask ochronny. Jednakże wjeżdżając na teren (...) S.A. nie został zapoznany z instrukcją rozładunku oraz nie był poinformowany o zagrożeniach występujących na terenie tej firmy.

Okoliczności bezsporne, nadto dowód: protokół powypadkowy nr 2/2016 r. – k. 2-3 akt rentowych, wyjaśnienia poszkodowanego – k. 4 akt rentowych, wyjaśnienia świadka A. G. – k. 5 akt rentowych, wyjaśnienia od świadka D. P. – k. 6 akt rentowych

W Szpitalu w W., do którego ubezpieczony został przetransportowany nieprzytomny, z cechami niewydolności oddechowej, został zaintubowany, przeprowadzono respiratoroterapię z tiopenbalu i fantanylu. Następnie ubezpieczony został przewieziony do Kliniki Anestezjologii i Intensywnej Terapii Oddziału Ratunkowego Uniwersyteckiego Centrum Klinicznego w G., gdzie przebywał do dnia 18 maja 2016 r., natomiast od dnia 18 maja 2016 r. został przekazany do Kliniki Otolaryngologii, gdzie leczony był jedynie zachowawczo i w której przebywał do dnia 25 maja 2016 r.

Podczas pobytu w Szpitalu w dniu 16 maja 2016 r. ubezpieczony był konsultowany okulistycznie. Stwierdzono zaburzenia przywodzenia oka prawego oraz ruchu skośnego ku górze i ku dołowi w przywiedzeniu a także pełną ruchomość gałki ocznej lewej. W badaniu TK oczodołów nie stwierdzono jednak wgłobienia mięśnia skośnego dolnego. Badaniem z dnia 17 maja 2016 r. nastąpiła poprawa ruchomości gałki ocznej prawej oraz stwierdzono niewielki zez rozbieżny oraz niepełną ruchomość gałki ocznej prawej w stronę nosa.

Okoliczności bezsporne, nadto dowód: karta informacyjna leczenia szpitalnego z dnia 20 maja 2016 r. – k. 9 akt rentowych

Komisja powypadkowa stwierdziła, iż zdarzenie z dnia 11 maja 2016 r. było ciężkim wypadkiem przy pracy.

Wnioskiem z dna 7 lutego 2017 r. ubezpieczony wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o jednorazowe odszkodowanie. Organ rentowy również uznał zdarzenie z dnia 11 maja 2016 r. za wypadek przy pracy, wobec czego decyzją z dnia 23 maja 2017 r. przyznał ubezpieczonemu prawo do jednorazowego odszkodowania w wysokości odpowiadającej 30% stałemu uszczerbkowi na zdrowiu.

Jednocześnie ubezpieczony wystąpił do organu rentowego o przyznanie mu renty z tytułu niezdolności do pracy, którą to organ rentowy przyznał na okres od dnia 5 grudnia 2016 r. do dnia 18 października 2018 r.

Dowód: protokół powypadkowy nr 2/2016 r. – k. 2-3 akt rentowych, wniosek z dnia 7 lutego 2017 r. – k. 29 akt rentowych, notatka kolegialna z dnia 6 marca 2017r. – k. 34 akt rentowych, opinia w sprawie uznania/nieuznania zdarzenia za wypadek z dnia 8 marca 2017 r. – k. 35 akt rentowych, opinia specjalistyczna lekarza konsultanta z dnia 10 kwietnia 2017 r. – k. 57-60 akt orzeczniczo-lekarskich, opinia specjalistyczna lekarza konsultanta z dnia 7 kwietnia 2017 r. – k. 62-65 akt orzeczniczo-lekarska, opinia lekarska z dnia 5 kwietnia 2017 r. – k. 66 akt orzeczniczo-lekarskich, opinia lekarska z dnia 20 kwietnia 2017 r. – k. 67 akt orzeczniczo-lekarskich. orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z dnia 20 kwietnia 2017 r. – k. 36 akt rentowych, sprzeciw ubezpieczonego z dnia 28 kwietnia 2017 r. od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS – k. 72-74 akt orzeczniczo-lekarskich, orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 19 maja 2017 r. – k. 38 akt rentowych, decyzja ZUS z dnia 23 maja 2017 r. – k. 41 akt rentowych, wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy z dnia 5 grudnia 2016 r., decyzja ZUS z dnia 8 lutego 2017 r. – akta rentowe

W wyniku wypadku przy pracy z dnia 11 maja 2016 r. ubezpieczony doznał urazu czaszkowo-mózgowego a związku z tym: złamanie części twarzowej czaszki typu Le Fort II, złamanie wieloodłamowe kości czołowych z wgłębieniem fragmentu kostnego około 8 mm po stronie prawej, złamanie tylnej ściany zatok czołowych, złamanie obu zatok szczękowych, złamanie kości nosowej, złamanie skrzydła większego kości klinowej, złamanie ściany oczodołu, krwiaki śródmózgowe prawego płata czołowego wielkości 23x31 mm i l- mm, obrzęk płata czołowego prawego, bez cech wgłębiania, odma śródczaszkowa, krwiak podczepcowy lewej okolicy potylicznej, rana okolicy potylicznej lewej zszyta, podejrzenie płynotoku pourazowego z przewodów nosowych, obrzęk powieki górnej prawej, stan po założeniu tamponady przedniej nosa, stan po krwawieniu z nosa, złamanie lewej łopatki, nadciśnienie tętnicze, zmiany nieodmowe segmentu 6 i 10 płuca prawego i lewego.

Z powodu bólów neurologicznych głowy ubezpieczony był leczony od 2003 r., natomiast od czerwca 2006 r. do 4 grudnia 2017 r. leczony był z powodu padaczki oraz neuralgii gałki ocznej lewej.

Biegły sądowy laryngolog na podstawie audiometrii tonalnej przeprowadzonej w dniu 29 marca 2017 r. biegły ustalił średni uszczerbek na zdrowiu ucha prawego 40:3≈13 dB zaś ucha lewego 105:3≈35 dB oraz stwierdził, iż ubezpieczony doznał: złamania nosa bez zaburzeń oddychania i powonienia (nr pozycji tabeli 20 a – 2%), złamania kości czołowej w jej wgłobieniem dł. ok 5 cm (nr pozycji tabeli 2 – 5%), bliznę na nosie dł. ok 5 cm (nr tabeli 19 a – 3%), złamanie szczęki de Forta II (nr tabeli 24 a – 2%), częściowe uszkodzenie nerwu trójdzielnego (nr pozycji tabeli 14 – 10%) oraz niedosłuch lewostronny zmysłowo-nerwowy (nr pozycji tabeli 42 – 5%). Biegły uznał, iż z przyczyn laryngologicznych ubezpieczony doznał długotrwałego uszczerbku na zdrowiu łącznie 27%.

Biegły sądowy ortopeda rozpoznał u ubezpieczonego przebyte wieloodłamowe złamanie łopatki lewej, leczone zachowawczo, wygojone z deformacją łopatki i ograniczeniem ruchomości w stawie ramiennym lewym, w związku z czym biegły ustalił 10% uszczerbek na zdrowiu (nr tabeli 99 b).

Biegli sądowi internista, neurolog oraz chirurg rozpoznali u ubezpieczonego padaczkę pourazową z napadami częściowymi wtórnie uogólnionymi-sporadycznymi (nr pozycji tabeli 8c – 20%), wielomiejscowe, liczne przebyte-wygojone-złamania twarzoczaszki, kości czołowych, zatok szczękowych, czołowych, oczodołu i skrzydła większego kości klinowej (nr pozycji tabeli 2 – 5%), przebyte złamanie kości nosa z niewielkim zniekształceniem (nr pozycji tabeli 20 a – 1%), widoczną bliznę długości 3 cm w okolicy czołowej prawej zgiętej pod kątem (nr pozycji tabeli 19 a – 1%). Nadto biegli wskazali, iż ubezpieczony ma neuralgie lewej gałki, okresowo zawroty głowy, zaburzenia czucia dotyku na twarzy po lewej stronie oraz utrudnione żucie. Biegli ustalili, iż ubezpieczony doznał stały uszczerbek na zdrowiu łącznie 27%.

Biegły sądowy okulista badaniem oczu stwierdził, iż w odcinkach przednich obu gałek ocznych gałki oczne są spokojne, rogówki gładkie, lśniące, przezierne, komory przednie czyste, tęczówki spokojne, źrenice reaktywne, okrągłe w centrum, soczewki przezierne. W badaniu dna obu oczu biegły stwierdził tarcze nerwu wzrokowego o granicach wyraźnych, płaskich, bladokremowych, naczynia drożne, o prawidłowym przebiegu, plamki z refleksem, siatkówki przyłożone. Wobec powyższego biegły okulista nie stwierdził u badanego uszczerbku na zdrowiu. Nadto biegły wskazał, iż badany ma pełną ostrość wzroku do dali i bliży.

Dowód: dokumentacja medyczna – akta orzeczniczo-lekarskie, k. 9, k. 24-25, k. 34-37, k. 50, opinia sądowo-lekarska z dnia opinia sądowo-lekarska z dnia 31 sierpnia 2017 r. – k. 21-22, opinia sądowo-lekarska z dnia 18 listopada 2017 r. – k. 32-33, opinia sądowo-lekarska z dnia 7 grudnia 2017r. – k. 48-49, opinia uzupełniająca z dnia 17 maja 2018 r. – k. 73-74, opinia sądowo-lekarska z dnia 20 lipca 2018 r. – k. 92-94, opinia uzupełniająca z dnia 3 grudnia 2018 r. – k. 125-128

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu odwołanie jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumentację zgromadzoną w aktach rentowych i aktach sprawy, których autentyczność oraz wiarygodność nie były przez strony kwestionowane. Nadto Sąd kierował się wnioskami opinii biegłych specjalistów: internisty, neurologa, chirurga, laryngologa, ortopedy oraz okulisty, które w ocenie Sądu są jasne, spójne i logiczne.

Dokonując oceny zebranego materiału dowodowego Sąd kierował się zasadami logicznego rozumowania oraz oświadczeniem życiowym.

Okoliczności wypadku oraz kwestia uznania zdarzenia za wypadek przy pracy nie były między stronami sporne w niniejszym postępowaniu. Spór pomiędzy stronami dotyczył natomiast określenia stopnia uszczerbku na zdrowiu ubezpieczonego, którego doznał w wyniku wypadku przy pracy i w konsekwencji prawa do jednorazowego odszkodowania.

Zgodnie z art. 11 ust. 1-4 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (tj. Dz. U. z 2017 r., poz. 1773, ze zm.) ubezpieczonemu, który wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej, doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, przysługuje jednorazowe odszkodowanie. Za stały uszczerbek na zdrowiu uważa się takie naruszenie sprawności organizmu, które powoduje upośledzenie czynności organizmu nierokujące poprawy. Natomiast za długotrwały uszczerbek na zdrowiu uważa się takie naruszenie sprawności organizmu, które powoduje upośledzenie czynności organizmu na okres przekraczający 6 miesięcy, mogące ulec poprawie. Oceny stopnia uszczerbku na zdrowiu oraz jego związku z wypadkiem przy pracy lub choroba zawodową dokonuje się po zakończeniu leczenia i rehabilitacji.

Stały lub długotrwały uszczerbek na zdrowiu oraz jego związek z wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową ustala lekarz orzecznik lub komisja lekarska Zakładu Ubezpieczeń Społecznych a od wydanej na podstawie ich orzeczenia decyzji o przyznaniu bądź odmowie przyznania odszkodowania przysługuje odwołanie do sądu. W przedmiotowej sprawie Lekarz Orzecznik ZUS ustalił 20% stały uszczerbek na zdrowiu. Orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS zostało zaskarżone przez ubezpieczonego w związku z czym Komisja Lekarska ZUS ustaliła 30% stały uszczerbek na zdrowiu (nr pozycji tabeli 42 – 5 %, nr pozycji tabeli 19a – 3%, nr pozycji tabeli 20a – 2%, nr pozycji tabeli 8c – 20%). Zakład Ubezpieczeń Społecznych, na podstawie orzeczenia Komisji Lekarskiej przyznał odwołującemu prawo do stosownego odszkodowania. Z decyzją tą nie zgodził się jednakże ubezpieczony, wskazując, iż organ rentowy wziął pod uwagę jedynie część doznanych przez niego obrażeń.

W toku sprawy przedmiotowym zatem stało się przeprowadzenie dowodu z opinii biegłych lekarzy sądowych: chirurga, neurologa, laryngologa, ortopedy oraz okulisty na okoliczność ustalenia procentowego uszczerbku na zdrowiu jakiemu uległ ubezpieczony w wyniku wypadku z dnia 11 maja 2016 roku.

Na podstawie przeprowadzonego badania przedmiotowych, wyników badań i materiału lekarskiego znajdującego się w aktach sprawy biegły sądowy laryngolog ustalił, iż w wyniku zdarzenia z dnia 11 maja 2016 r. ubezpieczony doznał 27% trwałego uszczerbku na zdrowiu, wobec czego biegły nie zgodził się z wielkością procentową orzeczonego uszczerbku w opinii Komisję Lekarską ZUS, albowiem opinia ta, w zakresie laryngologicznym, nie uwzględniła uszkodzenia gałązki nerwu trójdzielnego (nr pozycji tabeli 14 – 10%).

Z kolei biegły ortopeda po przeprowadzeniu badania przedmiotowego w oparciu o dokumentację zgromadzoną w aktach sprawy oraz aktach rentowych, uznał, iż ubezpieczony wskutek wypadku przy pracy doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w związku z deformacją łopatki lewej z zanikiem mięśni i ograniczeniem ruchomości w stawie ramiennym lewym, co kwalifikuje się do ustalenia 10% uszczerbku na zdrowiu zgodnie z punktem 99b tabeli. W tym zakresie biegły sądowy ortopeda również nie podzielił stanowiska Komisji Lekarskiej ZUS.

Biegli sądowi lekarze internista reumatolog, neurolog oraz chirurg na podstawie przeprowadzonego badania przedmiotowego, materiału lekarskiego znajdującego się w aktach i wyników badań ubezpieczonego w aktach organu rentowego i doręczonego przez ubezpieczonego także orzekli, iż ubezpieczony wskutek wypadku z dnia 11 maja 2016 r. doznał łącznie 27% stałego uszczerbku na zdrowiu. Biegli wskazali, iż nie podzielili orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS albowiem nie został ujęty w jej ocenie fakt wielomiejscowych, licznie przebytych złamań twarzoczaszki, kości czołowych, zatok szczękowych, czołowych, oczodołu i skrzydła większego kości klinowej (nr pozycji tabeli 2 – 5%). Nadto biegli wskazali, iż odwołujący ma neuralgie lewej gałki, okresowo zawroty głowy, zaburzenia czucia dotyku na twarzy po stronie lewej oraz utrudnione żucie.

Do powyższych opinii organ rentowy wniósł zastrzeżenia wskazując, iż nie podziela opinii biegłych, co do łącznej wysokości uszczerbku na zdrowiu, albowiem nie zgada się z wysokością uszczerbku z pozycji 99b – 10%, gdyż pozycja ta dotyczy złamania łopatki z przemieszczeniem i znacznym ograniczeniem funkcji kończyny, zaś w niniejszej sprawie taka sytuacja nie zaszła. Biegły wskazał, iż biegły ortopeda stwierdził w badaniu deformację okolicy łopatki lewej, zaś z opisu nie wynika istotne upośledzenie funkcji kończyny górnej lewej, co przeczy wysokości przyznanego uszczerbku na zdrowiu. Nadto organ rentowy nie zgodził się również z pozycją 14 tabeli uszczerbkowej oraz wysokością uszczerbku 10%, bowiem z opisu biegłego neurologa nie wynika uszczerbek na zdrowiu w związku z uszkodzeniem nerwu trójdzielnego. Organ wskazał, iż w badaniu przedmiotowym punkty ujścia nerwu V są niebolesne. Organ podkreślił, iż z dokumentacji Poradni Neurologicznej wynika, że ubezpieczony przed wypadkiem od 2003 r. leczy się z powodu bólów neurologicznych, dlatego też uznanie, iż ubezpieczony doznał uszczerbku w wyniku wypadku przy pracy z poz. 14 tabeli jest niezasadne. Jednocześnie organ wniósł o przeprowadzenie dowodu z opinii uzupełniającej.

Również strona odwołująca wniosła zastrzeżenia do opinii biegłych z dnia 7 grudnia 2017 r. wskazując, iż biegli w swojej opinii stwierdzili m.in. neuralgię lewej gałki ocznej, jednakże nie wynika ona wprost z żadnej pozycji tabeli.

W opinii uzupełniającej biegły sądowy chirurg podtrzymał swoją opinię w zakresie pozycji 99b tabeli. Biegły wskazał, iż u ubezpieczonego zostały stwierdzone cechy deformacji okolicy łopatki lewej z zanikami mięśniowymi i cechami uszkodzenia więzozrostu obojczykowo-barkowego po stronie lewej z ograniczeniem ruchomości w stawie barkowym lewym. Biegły wskazał, iż powyższe zmiany wypełniają kryteria wymienione w pozycji 99b. Natomiast w zakresie zastrzeżeń ubezpieczonego biegły neurolog wskazał, iż ubezpieczony z powodu bólów neurologicznych leczył się od 2003 r., w związku z czym dolegliwości związane z neuralgią lewej gałki ocznej nie są następstwem wypadku. Wobec powyższego biegli sądowi podtrzymali swoją opinię główną.

Natomiast biegły okulista, po przeprowadzeniu badania okulistycznego, nie stwierdził u ubezpieczonego uszczerbku na zdrowiu z powodu urazu doznanego dnia 11 maja 2016 r., tym bardziej, iż podczas badania w dniu 19 czerwca 2018 r. ubezpieczony nie zgłaszał dolegliwości ze strony narządu wzroku.

Do powyższej opinii zastrzeżenia wniosła strona odwołująca wskazując, iż wydana opinia nie zawiera opisu badania ruchomości gałek ocznych oraz opisu wydolności bądź niewydolności mięśnia skośnego górnego oka prawego, natomiast opis badania nie pozwala stwierdzić, czy badano przywodzenie i odwodzenie obu oczu i jakie były wyniki tego badania. Nadto ubezpieczony wskazał, iż w przeprowadzonym badaniu w marcu 2017 r. lekarz okulista stwierdził u niego ustawienie gałki ocznej prawej lekko w zezie rozbieżnym oraz osłabienie mięśnia skośnego górnego prawego oka – niepełne przywodzenie i ograniczenie ruchomości ku górze.

W opinii uzupełniającej biegły sądowy okulista wskazał, iż ponownie w dniu 30 października 2018 r. zbadano ruchomość gałek ocznych w sześciu zasadniczych pozycjach spojrzenia, nie zaobserwowano jednak zaburzeń ruchomości pod postacią niepełnego obniżenia lub unoszenia gałki ocznej w przywidzeniu. Nadto biegły podkreślił, iż ubezpieczony neguje dwojenie w dziewięciu diagnostycznych pozycjach spojrzenia. Wobec powyższego biegły wskazał, iż badaniem okulistycznym nie stwierdził zaburzeń ruchomości gałek ocznych, zaś stan ruchomości nie uległ zmianie w porównaniu do badania z dnia 19 czerwca 2018 r. Nadto biegły nie zaobserwował, zarówno w czasie badania z dnia 19 czerwca 2018 r. jak i z dnia 30 października 2018 r., objawów wskazywanych przez ubezpieczonego jak również innych zaburzeń ruchomości. Nadto biegły wskazał, iż w badaniu z dnia 19 czerwca 2018 r. odwołujący miał pełną ostrość wzroku, która nie uległa pogorszeniu od tego czasu. W związku z powyższym biegły okulista podtrzymał swoją opinię główną w całości.

Sąd uznał opinie biegłych za wiarygodne. W całości podzielił wnioski wynikające z opinii biegłych internisty reumatologa, neurologa, chirurg, ortopedy oraz laryngologa, ponieważ zostały one sformułowane w oparciu o przeprowadzone osobiście badanie przedmiotowe ubezpieczonego oraz wszechstronną analizę materiału dowodowego, w tym w szczególności dokumentacji lekarskiej zawartej w aktach rentowych. Opinie te są jasne, kompleksowe, wolne od niekonsekwencji, a ponieważ biegli są specjalistami z zakresu wskazanych wyżej dziedzin medycyny, Sąd nie znalazł podstaw by je zakwestionować. Dlatego też wnioski z niej płynące Sąd przyjął jako własne. Za wiarygodne i kompleksowe Sąd uznał również opinie biegłego okulisty, ponieważ biegły jako specjalista ze swojej dziedziny wydał opinię po przeprowadzeniu badania przedmiotowego i wszechstronnej analizie akt. Biegły nie znalazł jednak podstaw by stwierdzić stały lub długotrwały uszczerbek na zdrowiu z uwagi na schorzenia narządu wzroku, czego Sąd nie kwestionuje. Sąd z uwagi na rzetelność i trafność wyprowadzonych wniosków przyjmuje za własne wnioski płynące z opinii specjalistów internisty reumatologa, neurologa, chirurg, ortopedy oraz laryngologa. Zgodnie z § 9 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania (Dz.U.2013.954 ) jeżeli wypadek przy pracy lub choroba zawodowa spowodowały uszkodzenie kilku kończyn, narządów lub układów, ogólny stopień stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu równa się sumie procentów uszczerbku ustalonych za poszczególne uszkodzenie, w sposób określony w ocenie procentowej, z ograniczeniem do 100%. W przedmiotowej sprawie ustalenie procentowego uszczerbku na zdrowiu ubezpieczonego wynikało z porównania stopnia uszczerbku ustalonego w zaskarżonej decyzji z sumą poszczególnych uszkodzeń jakim uległ ubezpieczony. Odwołujący doznał uszczerbku na zdrowiu w oparciu o następujące punkty:

a.  20a – 2% (k.22 akt),

b.  2 - 5 % (k.22 akt),

c.  19a – 3 % (k.22 akt),

d.  24a – 2 % (k.22 akt),

e.  14 – 10 % (k.22 akt),

f.  42 – 5 % (k.22 akt),

g.  99b – 10 % (k.33 akt),

h.  8c – 20 % (k. 49 akt)

Łącznie 57 %.

Sąd zwraca uwagę, iż ustalając łączną wielkość uszczerbku na zdrowiu nie wziął pod uwagę powtarzających się punktów uszczerbku na zdrowi, a uwzględnił je jedynie raz Dotyczy to punktów:

a.  2 – jest zarówno w opinii biegłego ortopedy k. 33 i zespołu biegłych k. 49,

b.  20a – jest zarówno w opinii biegłego otolaryngologa k. 22 i zespołu biegłych k. 49

c.  19a - jest zarówno w opinii biegłego otolaryngologa k. 22 i zespołu biegłych k. 49

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. w zw. z art. 11 ust 1 ustawy wypadkowej, Sąd orzekł jak w punkcie 1 wyroku zmieniając zaskarżoną decyzję przyznając ubezpieczonej prawo do jednorazowego uszczerbku na zdrowiu spowodowanego wypadkiem przy pracy z dnia 11 maja 2016 r. o dalsze 27%.

O kosztach procesu orzeczono w punkcie 2 wyroku na podstawie art. 98 k.p.c., w którym została wyrażona zasada odpowiedzialności za wynik procesu. Zgodnie z treścią tego przepisu strona przegrywająca zobowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Odwołujący wygrał przedmiotową sprawę w całości, a na koszty procesu, które poniósł składa się wynagrodzenie ustanowionego w sprawie pełnomocnika. Wysokość przyznanych odwołującemu kosztów zastępstwa procesowego Sąd ustalił na podstawie rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych zmienionego rozporządzeniem z dnia 3 października 2016 r. zasądzając na rzecz powoda kwotę 180,00 zł (§9 ust 2 rozporządzenia).

SSR Piotr Pawlak