Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Bydgoszczy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 stycznia 2018 r.

Sąd Rejonowy w Bydgoszczy VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Piotr Pawlak

Protokolant: st. sekr. sąd. Ewa Zimniak – Strusińska

po rozpoznaniu w dniu 15 stycznia 2018 r. w Bydgoszczy

sprawy K. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o zasiłek chorobowy

na skutek odwołania K. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

z dnia 5 lipca 2017 r. nr (...)/ (...)/ (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonej prawo do zasiłku chorobowego za okres od 07 czerwca 2017 r. do 13 czerwca 2017 r.

SSR Piotr Pawlak

Sygn. akt VII U 698/17

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 5 lipca 2017 r., znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. Inspektorat w I. odmówił ubezpieczonej K. K. prawa do zasiłku chorobowego za okres od dnia 7 czerwca 2017 r. do dnia 13 czerwca 2017 r. W uzasadnieniu organ rentowy wskazała, iż z posiadanej dokumentacji wynika, iż lekarz leczący w zaświadczeniu lekarskim seria (...) orzekł, iż ubezpieczona jest niezdolna do pracy w okresie od dnia 17 maja 2017 r. do dnia 13 czerwca 2017 r. W dniu 6 czerwca 2017 r. lekarz orzecznik ZUS po analizie dokumentacji medycznej i po przeprowadzeniu badania orzekł, że niezdolność do pracy ustała z dniem 6 czerwca 2017 r. W związku z czym ubezpieczona nie ma prawa do zasiłku chorobowego za okres od dnia 7 czerwca 207 r. do dnia 13 czerwca 2017 r.

Z powyższą decyzją nie zgodziła się ubezpieczona K. K., która wniosła odwołanie domagając się jej zmiany. W uzasadnieniu odwołująca wskazała, iż w dniu 6 czerwca 2017 r. będąc na Komisji Lekarskiej w ZUS w B. lekarz orzecznik stwierdził, że od dnia 7 czerwca 2017 r. utraciła niezdolność do pracy, nie informując jej jaka jest przyczyna takiego orzeczenia. Odwołująca wskazała, iż do chwili wniesienia odwołania przebywa na zwolnieniu lekarski oraz że nie widzi skutecznej poprawy swojego stanu zdrowia po przeprowadzonej operacji.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko oraz wniósł o jego oddalenie.

Sąd ustalił, co następuje:

W związku z rozpoznaniem u odwołującej K. K. kamicy pęcherzyka żółciowego w dniu 17 marca 2017 r. przeszła laparoskopową operację usunięcia pęcherzyka żółciowego w Szpitalu (...) im. dr L. B. w I.. Przebieg operacji oraz okres okołozabiegowy bez powikłań. W dniu 19 marca 2017 r. została wypisana z oddziału w stanie ogólnym dobrym.

Dowód: karta informacyjna z dnia 20 marca 2017 r. – k. 3

W dniu 16 maja 2017 r. stwierdzono u odwołującej obecność dolegliwości brzusznych oraz udzielono jej zwolnienia od pracy od dnia 17 maja 2017 r. do dnia 13 czerwca 2017 r. W dniu kontroli 6 czerwca 2017 r. Lekarz Orzecznik ZUS uznał ją za zdolną do pracy od dnia 7 czerwca 2017 r. Ubezpieczona w dalszym ciągu uskarżała się na uporczywe bóle brzucha, w związku z czym w dniu 4 lipca 2017 r. lekarz chirurg udzielił jej dalszego zwolnienia lekarskiego od dnia 5 lipca 2017 r. do dnia 25 lipca 2017 r. W związku z dolegliwościami skierowano ubezpieczoną na badanie USG jamy brzusznej, którym w dniu 17 lipca 2017 r. stwierdzono brak pęcherzyka żółciowego oraz pogrubienie ścian żołądka. Podczas wizyty u lekarza chirurga w dniu 23 lipca 2017 r. stwierdzono u odwołującej utrzymywanie się bólów brzucha oraz udzielono jej dalszego zwolnienia lekarskiego od dnia 26 lipca 2017 r. do dnia 8 sierpnia 2017 r. W dniu 5 września 2017 r. wykonano gastroskopię, która wykazała obecność okrężnej nadżerki w przełyku oraz przekrwienie i nastrzyknięcie żółcią śluzówki żołądka.

Dowód: dokumentacja medyczna – k. 11-21, zaświadczenie lekarskie (...)/K seria (...) z dnia 6 czerwca 2017 r. – k. 1 akt ZUS, opinia sądowo-lekarska z dnia 17 października 2017 r. – k. 25-27, opinia uzupełniająca z dnia 7 grudnia 2017 r. – k. 44

Na podstawie badania kontrolnego przeprowadzonego przez Lekarza Orzecznika ZUS w dniu 6 czerwca 2017 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych decyzją z dnia 5 lipca 2017 r. odmówił ubezpieczonej prawa do zasiłku chorobowego od dnia 7 czerwca 2017 r. do dnia 13 czerwca 2017 r.

Dowód: decyzja ZUS z dnia 5 lipca 2017 r. – akta ZUS

Sąd zważył co następuje:

W ocenie Sądu odwołanie jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.

Dowody zgromadzone w sprawie były spójne, konkretne, wzajemnie zgodne oraz uzupełniające się. Sąd dał im wiarę w całości. Ponadto żadna ze stron nie kwestionowała wiarygodności środków dowodowych w postaci dokumentów.

W toku sprawy Sąd przeprowadził dowód z opinii biegłych sądowych specjalistów chorób wewnętrznych (chirurgów) w celu ustalenia czy niezdolność do pracy ubezpieczonej istniała do daty orzeczonej przez lekarza leczącego, czy tez ustąpiła wcześniej i z jakich przyczyn. Sąd uznał, iż sporządzona przez biegłych sądowych opinia o stanie zdrowia ubezpieczonej (k. 25-27) jest rzetelna, kompleksowa, logiczna, a ponieważ biegli są niezależnymi specjalistami w swoich dziedzinach Sąd nie znalazł podstaw by ją kwestionować. W związku z powyższym wnioski biegłych, iż decyzja lekarza leczącego o okresowej niezdolności odwołującej do pracy nie budziła zastrzeżeń (tj. do dnia 13 czerwca 2017 r.) Sąd w pełni podzielił i przyjął jako własne.

Biegli w swojej opinii wskazali, iż utrzymujące się od okresu pooperacyjnego bóle brzucha ubezpieczonej skłoniło lekarza leczącego do przeprowadzenia dodatkowych badań USG jamy brzusznej oraz gastroskopii. Badanie gastroskopii wykazało obecność okrężnej nadżerki przełyku z przekrwieniem i nastrzyknięciem żółcią śluzówki żołądka z pogrubieniem jego ściany. Powyższe dolegliwości powodowały, zdaniem biegłych, okresową niezdolność do pracy przynajmniej do dnia 8 sierpnia 2017 r. (w aktach sprawy brak jest danych o dalszym przebiegu schorzenia po tym terminie). Nadto biegli wskazali, iż decyzja Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 6 czerwca 2017 r. o uznaniu odwołującej K. K. za zdolną do pracy o tydzień wcześniej tj. z dniem 7 czerwca 2017 r. jest odnotowana w aktach, lecz bez opisu wyników przeprowadzonego przez tego lekarza badania, szczegółów stwierdzonego stanu odwołującej i uzasadnienia decyzji z opisem jej podstaw.

Jako wiarygodną Sąd uznał także opinię uzupełniającą (k. 44), w której biegli kategorycznie i stanowczo podtrzymali wcześniejszą ocenę stanu zdrowia ubezpieczonej. Sąd nie znalazł podstaw, by kwestionować opinię uzupełniającą. Sąd nie podzielił przy tym zastrzeżeń organu rentowego złożonych do uzupełniającej opinii biegłych (k.54), bowiem zawierają one jedynie polemikę strony z ustaleniami poczynionymi przez biegłych, nie wnoszą zaś żadnych nowych okoliczności, które nie byłyby wcześniej przedmiotem analizy biegłych. Na marginesie Sąd pragnie zaznaczyć, iż do dowodu z opinii biegłego nie mogą mieć zastosowania wszystkie zasady prowadzenia dowodów, a w szczególności art. 217 § 1 k.p.c. Jeżeli więc Sąd uzyskał od biegłych wiadomości specjalne niezbędne do merytorycznego i prawidłowego orzekania, to nie ma potrzeby żądania ponowienia lub uzupełnienia tego dowodu (wyrok SN z dnia 10 września 1999 r., II UKN 96/99, OSNAPiUS, 2000 r., nr 23, poz. 869, wyrok SN z dnia 6 marca 1997 r., II UKN 23/97, OSNAPiUS 1997 r., nr 23, poz. 476, wyrok SN z dnia 12 maja 1997, II UKN 131/97, OSNAPiUS 1998 nr 3, poz. 100; z dnia 18 września 1997 r., II UKN 260/97, OSNAPiUS 1998 nr 13, poz. 408).

Należy podnieść, iż stosownie do art. 286 k.p.c. Sąd może zażądać ustnego wyjaśnienia opinii złożonej na piśmie, może też w razie potrzeby zażądać dodatkowej opinii od tych samych lub innych biegłych. U podstaw takiej decyzji leżeć jednak powinny racjonalne argumenty takie np. jak niejasność, niezupełność czy sprzeczności występujące w opiniach (por. np. T. Ereciński [w:] Komentarz do Kodeksu postępowania cywilnego, tom I, Warszawa 2002, str. 567-568; czy wyroki SN z dnia 24 czerwca 2008 r., I UK 373/07, Lex nr 496398; z dnia 1 września 2009 r., I PK 83/09, Lex nr 550988; z dnia 16 września 2009 r., I UK 102/09, Lex nr 537027). Należy przyjąć, że wykazywanie okoliczności uzasadniających powołanie opinii uzupełniającej, czy kolejnego biegłego pozostaje w gestii strony. To właśnie strona winna wykazać się niezbędną aktywnością i wykazać błędy, sprzeczności lub inne wady w opiniach biegłych, które dyskwalifikują istniejące opinie, ewentualnie uzasadniają powołanie opinii dodatkowych. Takich okoliczności organ rentowy w toku postępowania nie przedstawił, poprzestając na polemice z ustaleniami poczynionymi przez biegłego, co jednakże uznać należy za niewystarczające dla skutecznego podważenia opinii (zob. wyrok SN z dnia 18 lutego 1974 r., II CR 5/74, Lex, nr 7407; orzeczenie SN z dnia 22 lipca 1997 r., I CKN 174/97, niepubl.; uzasadnienie wyroku SN z dnia 4 sierpnia 1999 r., I PKN 20/99, OSNP 2000, nr 22, poz. 807; uzasadnienie wyroku SN z dnia 18 października 2001 r., IV CKN 478/00, Lex, nr 52795; uzasadnienie wyroku SN z dnia 10 stycznia 2002 r., II CKN 639/99, Lex, nr 53135). W związku z powyższym Sąd uznał, iż przedmiotowy wniosek organu rentowego o dopuszczenie dowodu z II zespołu biegłych należy oddalić na podstawie art. 217 § 3 k.p.c.

Sąd oceniając materiał dowodowy kierował się zasadami logicznego rozumowania oraz doświadczeniem życiowym.

Przechodząc do uwag szczególnych należy wskazać, iż w niniejszej sprawie zastosowanie znajdzie ustawa z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tj. Dz. U. z 2017 r., poz. 1368, ze zm., dalej: ustawa zasiłkowa). Zgodnie z treścią art. 6 ust 1ustawy zasiłkowej, zasiłek chorobowy przysługuje ubezpieczonemu, który stał się niezdolny do pracy z powody choroby w czasie trwania ubezpieczenia społecznego. Zasiłek chorobowy przysługuje przez okres trwania niezdolności do pracy z powodu choroby lub niemożności wykonywania pracy z przyczyn określonych w art. 6 ust 2 nie dłużej jednak niż przez 182 dni, a jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana gruźlicą lub występuje w trakcie ciąży – nie dłużej niż przez 270 dni.

Sąd nie kwestionuje tego, że na podstawie art. 59 ustawy zasiłkowej prawidłowość orzekania o czasowej niezdolności do pracy z powodu choroby oraz wystawiania zaświadczeń lekarskich podlega kontroli, a kontrolę wykonują lekarze orzecznicy Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Jednakże Sąd podziela w całości wnioski sformułowane w opiniach sporządzonych w niniejszej sprawie na zlecenie Sądu przez biegłych lekarzy sądowych. Dlatego też Sąd doszedł do przekonania, że stan zdrowia ubezpieczonej pozwala na ustalenie, że była ona niezdolna do pracy od dnia 7 czerwca 2017 do dnia 13 czerwca 2017r.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. w zw. z art. 6 ust 1 i art. 8 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, Sąd zmienił zaskarżoną decyzję ZUS orzekając jak w sentencji.

SSR Piotr Pawlak