Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Bydgoszczy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 maja 2024 r.

Sąd Rejonowy w Bydgoszczy XIV Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	Sędzia Sądu Rejonowego Aleksandra Smólska-Kreft
Protokolant:	Sekretarz sądowy Dominika Ciećwierz

po rozpoznaniu w dniu 9 maja 2024 r. w Bydgoszczy

sprawy z powództwa D. S. (1), M. S. (1)

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego na rzecz powodów solidarnie kwotę 5758,65 zł (pięć tysięcy siedemset pięćdziesiąt osiem złotych 65/100) z ustawowymi odsetkami od dnia 3 października 2019 r. do dnia zapłaty,

2.  zasądza od pozwanego na rzecz powodów solidarnie kwotę 2924,80 zł (dwa tysiące dziewięćset dwadzieścia cztery złote 80/100) tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty,

3.  nakazuje zwrócić powodom solidarnie ze Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Bydgoszczy kwotę 292,20 zł (dwieście dziewięćdziesiąt dwa złote 20/100) tytułem niewykorzystanej zaliczki na poczet opinii biegłego,

4.  nakazuje zwrócić pozwanemu ze Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Bydgoszczy kwotę 292,20 zł (dwieście dziewięćdziesiąt dwa złote 20/100) tytułem niewykorzystanej zaliczki na poczet opinii biegłego.

SSR Aleksandra Smólska-Kreft

Sygn. akt XIV C 18/23

UZASADNIENIE

Powodowie D. S. (2) i (...) spółki cywilnej Prokura z siedzibą w N. wnieśli o zasądzenie od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. (poprzednio (...) S.A. w W.), solidarnie na swoją rzecz kwoty 5.758,65zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 3 października 2019r. do dnia zapłaty. Ponadto domagali się zwrotu kosztów procesu wg. norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powodowie podali, że nabyli od poszkodowanego K. S. roszczenie związane ze szkodą powstałą w pojeździe marki C. (...), nr rej. (...), do której doszło w dniu 3 września 2019r. Poszkodowanego z pozwanym łączyła umowa auto casco na ten pojazd. Ubezpieczyciel przyjął odpowiedzialność za zdarzenie uznając, że na podstawie łączącej strony umowy szkoda ma charakter częściowy i wypłacił poszkodowanemu kwotę 11.495,76zł. W ocenie powodów szkoda została wyliczona niezgodnie z warunkami zawartej umowy ubezpieczenia, a koszt naprawy pojazdu zgodnie z technologią producenta wynosi 16.754,41zł.

Pozwany w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na swoją rzecz zwrotu kosztów procesu wg. norm przepisanych. W uzasadnieniu podniósł zarzut przedawnienia roszczenia. W ocenie pozwanego roszczenie powodów jest bezpodstawne oraz niewykazane co do wysokości, zaś odszkodowanie, które zostało ustalone w oparciu o kalkulację pozwanego oraz korekty dokonane w fakturze VAT za naprawę pojazdu, jest zasadne co do wysokości i zgodne z zapisami OWU. Pozwany podkreślił, że zastosowane przez powodów stawka rbg jest zawyżona, a dodatkowo zastosowanie części jakość (...), zgodnie z kalkulacją powodów jest niezgodne z postanowieniami OWU. Ponadto strona pozwana zakwestionowała roszczenie o zasądzenie odsetek od dnia podanego przez powodów.

W dalszym toku procesu stanowiska stron nie uległy zmianie.

S ąd ustalił, co następuje:

Pojazd marki C. (...), nr rej (...) stanowił współwłasność A. S. oraz K. S.. A. S. zawarła z pozwanym (działającym jako: (...) S.A. w W.) umowę ubezpieczenia autocasco przedmiotowego pojazdu w wariancie „autocasco Warsztat”. Zgodnie z wystawioną polisą nr (...), pozwany zobowiązał się do zapewnienia ochrony ubezpieczeniowej z tego tytułu w okresie od 15 maja 2019r. do 14 maja 2020r. W polisie oznaczono sumę gwarancyjną na 46 100,00zł

O. ści bezsporne, nadto dow ód : polisa (k. 15-16).

Do umowy zawartej pomiędzy A. S. i pozwanym zastosowanie miały ogólne warunki ubezpieczeń komunikacyjnych (dalej: OWU). Zgodnie z § 2.3 ust. 1 OWU odpowiedzialnością ubezpieczyciela objęte są szkody polegające na uszkodzeniu, zniszczeniu lub utracie pojazdu, jego części lub wyposażenia dodatkowego, wskutek wszelkich zdarzeń, które miały miejsce w trakcie trwania odpowiedzialności ubezpieczyciela z tytułu ubezpieczenia AC, z zastrzeżeniem § 2.4 i § 8.4.

W myśl § 2.8 ust. 1 OWU wysokość szkody częściowej ustala się, w zależności od wyboru Ubezpieczającego dokonanego w momencie składania wniosku o zawarcie umowy ubezpieczenia, na podstawie faktur i rachunków dokumentujących usługę naprawy uszkodzonego pojazdu w przypadku wyboru wariantu (...). Przy ustalaniu wysokości szkody polegającej na uszkodzeniu pojazdu lub jego wyposażenia dodatkowego uwzględnia się uzgodnione z Ubezpieczycielem koszty i sposób naprawy pojazdu wyłącznie w zakresie będącym następstwem zdarzenia, określone w sporządzonej ocenie technicznej. Ubezpieczyciel może odstąpić od wykonania oceny technicznej. W takim przypadku uwzględnia się koszty naprawy w zakresie zgłoszonym przez ubezpieczonego (§ 2.8 ust. 2 OWU).

Zgodnie z § 2.8 ust. 3 OWU w przypadku, gdy zgodnie z ust. 1 wysokość szkody jest określana w oparciu o faktury i rachunki dokumentujące usługę naprawy uszkodzonego pojazdu lub wyposażenia dodatkowego, ubezpieczyciel dokonuje ustalenia kwoty odszkodowania wynikającej z udokumentowanych kosztów naprawy uszkodzeń pozostających w związku przyczynowym ze zdarzeniem. Odszkodowanie pokrywa koszt zakupu części zamiennych i materiałów ustalanych na podstawie cen, w wariancie (...) części zamiennych i materiałów o porównywalnej jakości dystrybuowanych w sieciach funkcjonujących poza siecią oficjalnego producenta lub importera pojazdu, nie więcej jednak niż do wysokości cen części i materiałów zamiennych określonych w systemie (...), (...)’S lub (...), a w przypadku cen części zamiennych i materiałów o porównywalnej jakości, w wysokości cen oryginalnych materiałów i części zamiennych oraz koszt robocizny ustalony w oparciu o system kosztorysowania (...), (...)’S lub DAT dla wymiaru robocizny. W wariancie (...) stawki za roboczogodzinę stosowane przez warsztat, nie więcej jednak niż do wysokości średniej stawki stosowanej przez warsztaty partnerskie działające na terenie, gdzie pojazd był naprawiany (§ 2.8 ust. 3 pkt 1 lit. b oraz pkt 2 lit. a oraz pkt 2 lit. c). Na życzenie ubezpieczonego, wysokość odszkodowania mogła zostać ustalona na podstawie wyceny kosztów dokonanej w oparciu o ceny części zamiennych i materiałów, o których mowa w § 2.8 ust. 3 pkt 1 lit bez uwzględniania korekty o współczynnik amortyzacji oraz koszt roboczogodziny ustalony zgodnie z § 2.8 ust. 7 pkt 3.

dow ód : og ólne warunki ubezpieczeń komunikacyjnych – oferta z 22 września 2018r. (k. 17-29)

W dniu 3 września 2019r. na ul. (...) w B., doszło do zdarzenia komunikacyjnego, w następstwie którego powstała szkoda w pojeździe marki C. (...), nr. rej. (...). Na skutek kolizji z innym pojazdem uszkodzeniu uległ: zderzak przedni, maska oraz krata wlotu powietrza pojazdu. Poszkodowany dokonał zgłoszenia szkody pozwanemu, który po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego przyznał świadczenie w łącznej wysokości 11.495,76zł przy czym uznał potrącenie w związku z udziałem własnym w zdarzeniu w wysokości 500,00zł. Kwota odszkodowania została ustalona w oparciu o kalkulację pozwanego (9,979,60zł), zaś dopłata w oparciu o korektę faktury za naprawę (1,516,16zł) przy uwzględnieniu 50% VAT, zgodnie ze złożonym przez poszkodowanego oświadczeniem. Odszkodowanie zostało wypłacone zgodnie z dyspozycją na konto AutoComplex W. W., który realizował naprawę pojazdu.

O. ści bezsporne, a nadto dow ód : akta szkody na p łycie CD (k. 81), decyzja o wypłacie z 01 października 2019r. (k. 30), decyzja o wypłacie z 27 listopada 2019r. (k. 31), kalkulacja pozwanego (k. 32-40)

W dniu 03 lutego 2020r. K. S.,i A. S. zbyli wierzytelność z tytułu szkody powstałej w pojeździe marki C. (...), nr rej. (...) z dnia 03 września 2019r. na rzecz W. W. (...) z siedzibą w O., który w dniu 04 września 2020r. na mocy umowy cesji zbył wierzytelność na rzecz powodów. W. W. oraz M. S. (2) zawiadomili pozwanego o zawartej umowie cesji.

O. ści bezsporne, a nadto dow ód : umowa sprzeda ży wierzytelności z 04 września 2020r. (k. 8-9), umowy cesji wierzytelności z 03 lutego 2020r. (k. 10 – 12), zawiadomienie o sprzedaży wierzytelności (k. 13-14)

Obszar uszkodzeń oraz zakres naprawy przedstawiony przez powoda i pozwanego był w większości zgodny. Stawka rbg wskazana przez powoda w wymiarze 100zł/rbg za prace blacharsko-mechaniczne i lakiernicze odpowiadała średniej stawce stosowanej przez warsztaty partnerskie działające na terenie, gdzie pojazd był naprawiany, przy czym stawka ta odbiegała stawek rynkowych w 2019r., które gwarantowałyby naprawę zgodnie z technologią.

Wartość nakładu pracy blacharza należy określić na 13,9rbg o wartości zgodnej z kalkulacją pozwanego. Obszar ujętych, głównych prac blacharskich obejmował wymianę zderzaków przednich, wzmocnienie czołowe pokrywy przedniej lub górnej części pasa przedniego oraz elementów układu chłodzenia czy klimatyzacji. Ponadto niezbędne prace blacharskie powinny dotyczyć naprawy zdeformowanych błotników przednich, wzmocnień pod reflektorami i słupków pasa przedniego.

Prace lakiernicze obejmowały lakierowanie części nowej, które dotyczyło wyłącznie pokrywy przedniej, a także w stopniu III – błotnika przedniego prawego i lewego. Pozostałe ujęte przez strony operacje, związane były z lakierowaniem wierzchnim blach przednich pod reflektorami. Konieczny zakres operacji przy pojeździe wymagał wprowadzenia zabezpieczenia pojazdu w kabinie lakierniczej, co wiązało się również ze znacznym nakładem czynności. Nakład czasowy przygotowania do lakierowania powinien zostać określony wyłącznie dla części metalowych w wymiarze 2,3 rbg. Ponadto zakres naprawy pojazdu wymagał zadania kosztów związanych z zabezpieczeniem antykorozyjnym przyjętym do wymiany lub naprawy elementów pojazdu i powinien wynosić łącznie 10jc. Prawidłowo określony obszar koniecznych prac lakierniczych pozwolił na oszacowanie całkowitego kosztu materiału lakierniczego na 663,90zł netto.

Zapisy OWU nie precyzują w sposób jednoznaczny pojęcia „części zamiennych o porównywalnej jakości”. Naprawa pojazdu przy użyciu nowych części alternatywnych możliwa jest wyłącznie przy użycie części o jakości (...), które są częściami o porównywalnej jakości, co części bezpośrednio pochodzące od producenta. Części o jakości P, PJ, PC nie można uznać za elementy o porównywalnej jakości z uwagi na fakt, iż nie są one w stanie doprowadzić pojazdu do stanu sprzed szkody pod względem technicznym, estetycznym i bezpieczeństwa. Alternatywne części zamienne są dostępne w znacznie odbiegającym poziomie cen od kosztu części dystrybuowanych przez serwisy autoryzowane. Zazwyczaj są to elementy o niskiej jakości P, PJ, PC, PT, Z lub podobne, które pod względem jakościowym nie pozwalają na zagwarantowanie bezpieczeństwa, estetyki, a także zgodności technicznej w stosunku do części oryginalnych.

N. można naliczać procentowo z sumy części zamiennych w wysokości 2% wartości części.

Koszt naprawy pojazdu marki C. (...), nr rej. (...), po szkodzie z 03 września 2019r. przy zastosowaniu stawki akceptowanej przez pozwanego oraz części zamiennych zgodnie z zapisami OWU, wynosił 17.114,23zł netto (19 082,37zł brutto)

dow ód : opinia bieg łego z dziedziny techniki samochodowej, wyceny wartości oraz kosztów jakości napraw pojazdów samochodowych E. D. (k. 101-106), opinia uzupełniająca (k. 144-148)

S ąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie bezspornych twierdzeń stron, a także w oparciu przedłożone przez strony dokumenty, w tym dokumenty zgromadzone w aktach szkody oraz pisemne opinie sporządzone przez biegłego E. D. . Strony nie kwestionowały autentyczności zgromadzonych w sprawie dokumentów, a Sąd uznał je za wiarygodne.

Sąd orzekając w sprawie w głównej mierze oparł się na opiniach biegłego sądowego, które uznał za fachowe i rzetelne. Opinie były zupełne, jasne i obiektywne. Zostały sporządzone zgodnie ze wszystkimi wymogami przewidzianymi dla tego typu dokumentów oraz zgodnie z zasadami wynikającymi z umowy łączącej pozwanego z ubezpieczającym. Sąd podzielił stanowisko biegłego dotyczące zasadności uwzględnienia części jakości (...) jako porównywalnych do części zamontowanych w pojeździe. Biegły w sposób jasny i precyzyjny przedstawił w opinii uzupełniającej uznanie tych części jako odpowiadających zapisom OWU i na przykładach podważył zasadność uznania części jakości P jako porównywalnych z częściami oryginalnymi, czego domagał się pozwany w zarzutach do opinii głównej.

Sąd pominął dowód z zeznań świadków na okoliczności wskazane przez pozwanego, bowiem jak ustalił zwracając się do powoda, okoliczność wysokości należnego podatku VAT była niesporna pomiędzy stronami..

Bezspornym w sprawie pozostawała kwestia legitymacji czynnej powodów, przyjęcia przez pozwanego odpowiedzialności za zdarzenie i przyznania poszkodowanym świadczenia w kwocie 14.495,76zł. Ponadto poza sporem pozostawała okoliczność potrącenia przez pozwany zakład ubezpieczeń kwoty 500,00zł w związku z udziałem własnym w powstaniu szkody w dniu 03 września 2019r., przez kierującego pojazdem marki C. (...). Strona pozwana zakwestionowała roszczenie powodów co do wysokości, podnosząc, w szczególności za zasadne uwzględnienie w procesie naprawczym części jako P jako części zamiennych i materiałów o porównywalnej jakości. Ponadto pozwany wskazał, że stawka rbg za wykonane prace jest zawyżona. Zarzuty dotyczył także roszczenia odsetkowego oraz z ostrożności procesowej przedawnienia roszczenia objętego pozwem i do tego zarzutu odnieść się należało w pierwszej kolejności.

Zgodnie z art. 117 § 1 k.c. z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w ustawie, roszczenia majątkowe ulegają przedawnieniu. Po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia, chyba że zrzeka się korzystania z zarzutu przedawnienia. Jednakże zrzeczenie się zarzutu przedawnienia przed upływem terminu jest nieważne (art. 117 § 2 k.c.). Zgodnie z art. 118 zd. 2 k.c., koniec terminu przedawnienia przypada na ostatni dzień roku kalendarzowego, chyba że termin przedawnienia jest krótszy niż dwa lata. W myśl art. 819 § 1 k.c. roszczenia z umowy ubezpieczenia przedawniają się z upływem lat trzech. Przyjęte w tym przepisie rozwiązania mają charakter szczególny w stosunku do tych, które wynikają z ogólnych przepisów o przedawnieniu. Bieg terminu przedawnienia roszczeń o świadczenie od ubezpieczyciela przerywa się także przez zgłoszenie ubezpieczycielowi tego roszczenia lub przez zgłoszenie zdarzenia objętego ubezpieczeniem. Bieg przedawnienia rozpoczyna się na nowo od dnia, w który zgłaszający otrzymał na piśmie oświadczanie ubezpieczyciela o przyznaniu lub odmowie świadczenia (art. 819 § 4) k.c..

Przenosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy Sąd zważył, że do zdarzenia komunikacyjnego doszło 3 września 2019r. Poszkodowany zgłosił szkodę ubezpieczycielowi, a ostatni merytoryczna decyzja w sprawie została wydana 27 października (...). Od tego dnia na nowo rozpoczął bieg termin przedawnienia roszczenia wierzytelności objętej żądaniem pozwu. Mając na względzie treść art. 819 § 1 k.c. oraz art. 118 zd. 2 k.c. bieg terminu przedawnienia upływał z dniem 31 grudnia 2022r. Powództwo zostało wytoczone w dniu 08 września 2022r. zatem roszczenie w tym dniu nie było przedawnione.

Odpowiedzialności pozwanego za szkody wyrządzone w związku z ruchem pojazdów wynika z treści art. 805 k.c., zgodnie z którym przez umowę ubezpieczenia zakład ubezpieczeń zobowiązuje się spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Świadczenie zakładu ubezpieczeń przy ubezpieczeniu majątkowym polega, stosownie do § 2 cytowanego przepisu, w szczególności na zapłacie określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku. Z art. 805 § 1 k.c. wynika obowiązek zakładu ubezpieczeń zapłaty ubezpieczającemu świadczenia za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku, ale jego aktualizacja następuje dopiero wówczas, gdy ubezpieczający udowodni, że zaistniał wypadek przewidziany umową ubezpieczenia, powstała szkoda w wykazywanej przez niego wysokości oraz istnienie związku przyczynowego pomiędzy tymi zdarzeniami (por. postanowienie Sądu Najwyższego z 22 lipca 2005 r. III CZP 49/05, LEX nr 171747).

Trzeba podkreślić, iż poszkodowany był uprawniony na podstawie ważnej umowy ubezpieczenia autocasco, czyli dobrowolnej umowy ubezpieczenia pojazdu, dlatego prawa i obowiązki stron, a także podmiotowy i przedmiotowy zakres udzielonej ochrony ubezpieczeniowej wynikał z postanowień tej właśnie umowy. Ustalenie czy zaistniała podstawa do wypłaty odszkodowania i w jakiej wysokości nie mogło więc nastąpić z pominięciem postanowień umowy, a w szczególności ogólnych warunków ubezpieczenia autocasco, które były jej integralną częścią.

Treści polisy nr (...) wskazuje, że pozwany świadczył ochronę ubezpieczeniową w zakresie autocasco w okresie od 15 maja 2019r. do 14 maja 2020r. Strony ustaliły wariant ochrony (...), dla których zastosowanie miały Ogólne Warunki Ubezpieczeń Komunikacyjnych z 22 września 2018r.

Zgodnie z § 2.8 ust. 3 OWU w przypadku, gdy zgodnie z ust. 1 wysokość szkody jest określana w oparciu o faktury i rachunki dokumentujące usługę naprawy uszkodzonego pojazdu lub wyposażenia dodatkowego, ubezpieczyciel dokonuje ustalenia kwoty odszkodowania wynikającej z udokumentowanych kosztów naprawy uszkodzeń pozostających w związku przyczynowym ze zdarzeniem. Odszkodowanie pokrywa koszt zakupu części zamiennych i materiałów ustalany na podstawie cen, w wariancie (...) części zamiennych i materiałów o porównywalnej jakości dystrybuowanych w sieciach funkcjonujących poza siecią oficjalnego producenta lub importera pojazdu, nie więcej jednak niż do wysokości cen części i materiałów zamiennych określonych w systemie (...), (...)’S lub (...), a w przypadku cen części zamiennych i materiałów o porównywalnej jakości, w wysokości cen oryginalnych materiałów i części zamiennych oraz koszt robocizny ustalony w oparciu o system kosztorysowania (...), (...)’S lub DAT dla wymiaru robocizny.

Pozwany podnosił, że zasadne jest wykorzystanie w procesie naprawy pojazdu części jakości P, a ponadto w jego ocenie powód zawyżył stawki rbg za prace mechaniczno-blacharskie oraz lakiernicze, które nie odpowiadały stawkom przyjętym w warsztatach współpracujących z pozwanym towarzystwem ubezpieczeń.

Mając na względzie treść podniesionych przez pozwanego zarzutów, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego E. D. na okoliczność ustalenia wartości szkody przy zastosowaniu ustaleń umowy łączącej strony, w tym ogólnych warunków ubezpieczenia. Biegły wyliczył koszt naprawy pojazdu marki C. (...), nr rej. (...), po szkodzie z 03 września 2019r. przy zastosowaniu stawki akceptowanej przez pozwanego oraz części zamiennych zgodnie z zapisami OWU na 17.114,23zł netto (19.082,37zł brutto). Ponadto zaznaczył, że zapisy OWU nie precyzują w sposób jednoznaczny pojęcia „części zamiennych o porównywalnej jakości”, jednakże naprawa pojazdu przy użyciu nowych części alternatywnych możliwa jest wyłącznie przy użyciu części o jakości (...) i takie części należy uznać jako części o porównywalnej jakości, co do części bezpośrednio pochodzących od producenta. Wbrew twierdzeniom strony pozwanej, biegły podniósł, że części o jakości P, PJ, PC nie można uznać za elementy o porównywalnej jakości z uwagi na fakt, iż nie są one w stanie doprowadzić pojazdu do stanu sprzed szkody pod względem technicznym, estetycznym i bezpieczeństwa. W jego ocenie alternatywne części zamienne są dostępne w znacznie odbiegającym poziomie cen od kosztu części dystrybuowanych przez serwisy autoryzowane i zazwyczaj są to elementy o niskiej jakości P, PJ, PC, PT, Z lub podobne, które pod względem jakościowym nie pozwalają na zagwarantowanie bezpieczeństwa, estetyki, a także zgodności technicznej w stosunku do części oryginalnych.

Sąd Rejonowy stoi na stanowisku, że zapis §2 ust. 3 pkt 1 b OWU należy uznać za nieprecyzyjny, bowiem użycie sformułowania „porównywalna jakość” wywołuje przekonanie, że chodzi o rzeczywistą jakość części, zaś ta – wbrew zapewnieniom producenta, a zgodnie ze stanowiskiem biegłego – w przypadku części typu P, PJ itp. nie jest jakością porównywalną, a przeciwnie – istotnie odbiega od tej jakości i nie pozwala na przywrócenie pojazdu do stanu sprzed szkody. Ponadto należy wskazać, że zgodnie z art. 15 ust. 5 ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej z 11 września 2015r., postanowienia ogólnych warunków ubezpieczenia sformułowane niejednoznacznie interpretuje się na korzyść ubezpieczającego, ubezpieczonego lub uprawnionego z umowy ubezpieczenia. Ubezpieczyciel nie zadbał o umieszczenie w OWU definicji części porównywalnej jakości, ani nie zamieścił odwołania do wskazanego przez siebie aktu prawnego , celem wyjaśnienia treści pojęcia „części porównywalnej jakości”. To oznacza, że nie wyjaśnił jak należy wykładać to sformułowanie na tle łączącej strony umowy, natomiast Sąd podziela stanowisko biegłego, iż częściami o porównywalnej jakości są części jakości umożliwiającej faktyczną restytucję pojazdu do stanu sprzed szkody na co nie pozwala wykorzystanie w procesie naprawy pojazdu części jakości P, które stanowią alternatywę, ale jakości nie dającej się porównać z częściami montowanymi oryginalnie w pojeździe.

W tym miejscu należy odnieść się do stanowiska pozwanego, który w treści zarzutów do opinii biegłego powoływał na treść Rozporządzenia Rady Ministrów z 28 stycznia 2003r. w sprawie wyłączenia określonych porozumień wertykalnych w sektorze pojazdów samochodowych spod zakazu porozumień ograniczających konkurencję (k. 158). Zgodnie z § 2.21 Rozporządzenia, części zamienne o porównywalnej jakości to części zamienne, których producent zaświadczy, że są one tej samej jakości co komponenty, które są lub były stosowane do montażu danych pojazdów samochodowych. Wymaga podkreślenia, że Rozporządzenie na które powołuje się pozwany obowiązywało do 31 maja 2010r. Taka sama definicja została powtórzona w Rozporządzenia Rady Ministrów z 08 października 2010r. ( § 2.22). Obecnie aktem obowiązującym jest Rozporządzenie Rady Ministrów z 22 maja 2023r. w sprawie wyłączenia niektórych rodzajów porozumień wertykalnych spod zakazu porozumień ograniczających konkurencję, które nie zawiera definicji „części zamiennych o porównywalnej jakości”. Podobnie rzecz się miała w 2018 r., kiedy ustanowiono wiążące strony OWU, a kiedy obowiązywało Rozporządzenie Rady Ministrów z 30 marca 2011 r. w sprawie wyłączenia niektórych rodzajów porozumień wertykalnych spod zakazu porozumień ograniczających konkurencję . W §11 a jest mowa o częściach zamiennych do pojazdów samochodowych, przez które, rozumie się towary do zainstalowania w/lub na pojeździe samochodowym, w celu zastąpienia komponentów tego pojazdu, oraz substancje, które są konieczne do funkcjonowania pojazdu samochodowego, takie jak środki smarne i płyny eksploatacyjne, z wyłączeniem paliw. W tej sytuacji brak podstaw do zastosowania w wycenie wartość szkody części, których jakość nie daje się w ogóle porównać z oryginałem.

Pozwany w odpowiedzi na pozew podniósł także zarzut zawyżonej stawki rbg za prace mechaniczno-blacharskie i lakiernicze, co w jego ocenie było sprzeczne z postanowieniem § 2.8 ust. 3 pkt 2 lit. c OWU. Powód w swojej kalkulacji przyjął stawkę w wysokości 100zł/rbg za prace mechaniczno-blacharskie i lakiernicze. Biegły w treści opinii wskazał, że stawka ta odpowiadała średniej stawce stosowanej przez warsztaty partnerskie działające na terenie, gdzie pojazd był naprawiany, przy czym odbiegała ona stawek rynkowych w 2019r., które gwarantowałyby naprawę zgodnie z technologią.

Mając powyższe na uwadze i przyjmując ustalenia i ocenę dokonaną przez biegłego za własną, Sąd uznał, że koszt usunięcia uszkodzeń pojazdu C. (...), nr rej. (...) jakie powstały w dniu 03 września 2019r. wynosi 17.114,23zł netto (19.082,37zł brutto przy uwzględnieniu 50% VAT), a jako, że do tej pory pozwany wypłacił kwotę 11.495,76zł istniały podstawy do zasądzenia na rzecz powoda kwoty 7586,61 zł. Jako, że powodowie żądali zapłaty 5758,65zł, Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu w punkcie 1 wyroku.

O odsetkach Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu w oparciu o art. 481 § 1 k.c. w związku z art. 359 § 2 k.c. w związku z art. 817 § 1 k.c.. Mając na uwadze, że zakład ubezpieczeń powinien spełnić swoje świadczenie z umowy ubezpieczenia w terminie 30 dni od dnia zgłoszenia szkody, zatem odsetki za opóźnienie należały się powodowi od 03 października 2019r., zgodnie z żądaniem pozwu.

O kosztach procesu orzeczono w punkcie 3 sentencji wyroku na podstawie art. 98 k.p.c. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Koszty poniesione przez powoda, który proces wygrał, obejmowały wynagrodzenie pełnomocnika będącego radcą prawnym w kwocie 1.800,00zł zgodnie z § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. (Dz. U z 2015 r. poz. 1804 ze zm.), opłata sądowa od pozwu w kwocie 400,00zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł oraz wykorzystana zaliczka na wynagrodzenie biegłego w kwocie 707,80zł. Łącznie 2.924,80zł.

Z uwagi na fakt, iż z pobranych zaliczek stron, na poczet opinii biegłego pozostały niewykorzystane kwoty po 292,20zł, Sąd nakazał zwrócić je powodom i pozwanemu ze Skarbu Państwa, o czym orzekł w pkt 3 i 4 wyroku. (na podstawie art. 84 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. nr 167, poz. 1398).

SSR Aleksandra Smólska-Kreft