Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Bydgoszczy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 października 2024 r.

Sąd Rejonowy w Bydgoszczy XIV Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	Sędzia Sądu Rejonowego Aleksandra Smólska-Kreft
Protokolant:	Sekretarz sądowy Dominika Ciećwierz

po rozpoznaniu w dniu 15 października 2024 r. w Bydgoszczy

sprawy z powództwa A. R.

przeciwko (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą we W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwotę 3 098,00 zł (trzy tysiące dziewięćdziesiąt osiem złotych 00/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 11 listopada 2023 r. do dnia zapłaty;

2.  zasądza od pozwanej na rzecz powódki 1 117,00 kwotę zł (tysiąc sto siedemnaście złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów procesu z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

SSR Aleksandra Smólska-Kreft

Sygn. akt XIV C 611/24 upr

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 1 grudnia 2023 r. powódka A. R. wniosła o nakazanie pozwanej (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą we W., aby zapłaciła na rzecz powódki kwotę 3 098,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 11 listopada 2023 r. do dnia zapłaty oraz kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powódka podniosła, że w dniu 5 sierpnia 2023 r. – będąc konsumentem – zawarła z pozwaną na odległość umowę sprzedaży, na mocy której kupiła „złoty okrągły stolik kawowy glamour marmur D.-Biały” w kolorze białym, za który zapłaciła pozwanej cenę 2 829,00 zł oraz koszty transportu w kwocie 269,00 zł. W oczekiwaniu na zamówiony towar powódka wystosowała do pozwanej zapytanie o określenie terminu dostawy zamówienia. Strony kilkakrotnie wymieniały wiadomości, a powódka była zapewniana o szybkim transporcie zamówienia. Z uwagi na przedłużającą się wysyłkę zamówionego towaru (ponad 8 tygodni) oraz telefoniczne zapewnienie w przedmiocie możliwości odstąpienia od umowy, powódka zdecydowała się na złożenie oświadczenia o odstąpieniu od umowy żądając zwrotu poniesionych kosztów zakupu stolika oraz jego transportu. Pozwana nie uznała skuteczności przesłanego oświadczenia podnosząc, że zamówiony stolik został wykonany na zamówienie powódki, według specyfikacji przez nią podanych, a w stosunku do takich zamówień wyłączona jest możliwość odstąpienia od umowy. Jednak według powódki, zamówiony towar nie był towarem wykonanym pod indywidualne zamówienie czy według szczególnych specyfikacji. W związku z tym powódka odmówiła przyjęcia stolika i wezwała pozwaną do zapłaty, co pozostało bez żadnej reakcji. Powódka zaznaczyła, iż na podstawie art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta, pozwana winna zwrócić powódce wszystkie dokonane przez nią płatności, a w tym koszty dostarczenia rzeczy.

Nakazem zapłaty z dnia 25 stycznia 2024 r. orzeczono zgodnie z żądaniem pozwu.

Pozwana zaskarżyła powyższy nakaz zapłaty sprzeciwem, wnosząc o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powódki zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu sprzeciwu, nie kwestionując faktu zawarcia przedmiotowej umowy na odległość, pozwana w pierwszej kolejności podniosła zarzut niewłaściwości miejscowej Sądu Rejonowego w Bydgoszczy i na podstawie art. 34 k.p.c. wskazała, że sądem właściwym dla rozstrzygnięcia sporu powinien być sąd właściwy dla siedziby strony pozwanej. Niezależnie od powyższego podniosła, że wybrany przez powódkę stolik został wyprodukowany na indywidulane, konkretne zamówienie klienta, a nadto nie znajdował się na stanie magazynowym pozwanej i nie był dostępny „od ręki”. W świetle powyższego, zdaniem pozwanej, wyprodukowany dla powódki według ściśle określonych przez nią parametrów stolik, mieści się w katalogu wyłączeń wskazanych w art. 38 pkt 3 ustawy o prawach konsumenta. Pozwana zaprzeczyła również, aby załączone do pozwu zdjęcie towaru w postaci stelaża i blatu stolika zostało wykonane w dniu składania zamówienia, co potwierdza korespondencja e-mailowa stron, a nadto czas realizacji złożonego zamówienia, tj. okres do 8 tygodni. Dalej zarzuciła, że brak było podstaw do odstąpienia przez powódkę od umowy, gdyż po pierwsze przedmiot umowy stanowił towar nieprefabrykowany, a po drugie – wbrew regułom ogólnym wynikającym z k.c. – powódka nie wyznaczyła pozwanej dodatkowego terminu do wykonania umowy z zagrożeniem, iż w razie bezskutecznego upływu wyznaczonego terminu będzie uprawniona do odstąpienia od umowy (art. 491 § 1 k.c.). Kończąc złożyła propozycję ugodową, w której zaproponowała powódce nabycie dowolnego towaru w sklepie internetowym pozwanej za kwotę 3 098,00 zł w nieograniczonym czasie.

W odpowiedzi na sprzeciw powódka podtrzymała dotychczasowe stanowisko w sprawie. Powtórzyła, że nie miała jakiekolwiek udziału w określaniu specyficznych właściwości towaru – zamówiony stolik był towarem dostępnym i widniejącym na stanie sklepu. Powódka zakwestionowała przy tym, aby wybrany przez nią stolik służył zaspokojeniu jej zindywidualizowanych potrzeb. Podała, iż nie widzi możliwości zawarcia ugody na warunkach zaproponowanych przez pozwaną.

W toku procesu strony podtrzymały swoje stanowiska w sprawie.

S ąd ustalił, co następuje:

Pozwana (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą we W. prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie sprzedaży detalicznej mebli, sprzętu oświetleniowego i pozostałych artykułów użytku domowego prowadzoną w wyspecjalizowanych sklepach, która jest realizowana przez stronę internetową www.dotd.pl.

O. ści bezsporne, a nadto dowód : wydruk z KRS pozwanej – k. 12-13.

W dniu 5 sierpnia 2023 r. powódka A. R. zawarła z pozwaną umowę sprzedaży, na mocy której kupiła od pozwanej za cenę 2 829,00 zł okrągły stolik kawowy glamour marmur D.-Biały z białym blatem oraz złotym stelażem. Umowa sprzedaży została zawarta na odległość, a poza ceną zakupu powódka uiściła na rzecz pozwanej kwotę 269,00 zł z tytułu kosztów transportu towaru. Powódka dokonywała zakupu ww. towaru jako konsument.

O. ści bezsporne, a nadto dowód : potwierdzenie z łożonego zamówienia nr # (...) – k. 15-16 i 53, potwierdzenie przelewu bankowego na kwotę 3 098,00 zł – k. 17, przesłuchanie powódki A. R. – k. 94-95.

Na stronie internetowej pozwanej, przy opisie produktu, wskazano, że elementy składowe stolika, tj. złoty stelaż oraz biały blat były dostępne, natomiast „pozostałe warianty wykonywane na zamówienie z czasem realizacji około 8 tyg. Do czasu realizacji należy doliczyć czas dostawy około 1-3 dni roboczych”.

D. ód : zdj ęcie produktu ze strony internetowej pozwanej – k. 14.

Zgodnie z § 3 ust. 3 regulaminu sklepu internetowej pozwanej, dla stron wiążące są informacje widoczne na stronie internetowej sklepu przy kupowanym towarze w momencie złożenia zamówienia. Po złożeniu zamówienia, następuje jego weryfikacja. Następnie sklep przesyła na podany przez klienta adres poczty elektronicznej, informację o przyjęciu zamówienia do realizacji oraz kolejnych jego etapach. Informacja o przyjęciu zamówienia do realizacji jest oświadczeniem sprzedawcy o przyjęciu oferty, o której mowa w § 3 ust. 2 i z chwilą jej otrzymania przez klienta, zostaje zawarta umowa sprzedaży. Po zawarciu umowy sprzedaży, sklep potwierdza klientowi jej warunki, przesyłając je na adres poczty elektronicznej (§ 3 ust. 4 regulaminu).

Wedle § 3 ust. 7 regulaminu, w przypadku produktów umieszczonych na stronie internetowej sklepu bez oznaczonego terminu realizacji zamówienia, czas realizacji może przekroczyć 12 tygodni.

Stosownie do § 4 ust. 6 regulaminu, termin realizacji zamówienia jest liczony od momentu w którym środki za zamówienie zostaną zaksięgowane na rachunku bankowym sklepu lub od momentu pozytywnej autoryzacji płatności (nie dotyczy pobrania).

Natomiast w myśl § 8 ust. 8 pkt 3 regulaminu, prawo odstąpienia nie przysługuje konsumentowi w przypadku umowy, w której przedmiotem świadczenia jest towar nieprefabrykowany, wyprodukowany na zamówienie konsumenta według jego specyfikacji lub służący zaspokojeniu jego zindywidualizowanych potrzeb.

D. ód : regulamin sklepu internetowego – k. 46-52.

W okresie 29 września – 18 października 2023 r. strony prowadziły rozmowy oraz wymieniały się wiadomościami e-mail w celu realizacji umowy. Dnia 29 września 2023 r. powódka wystosowała do pozwanej zapytanie o określenie terminu dostawy zamówionego stolika. W dniu 6 października 2023 r. pracownik pozwanej – M. S. – poinformował powódkę, że towar jest już gotowy do wysyłki. Ostatecznie zamówiony stolik dostarczono powódce w dniu 13 października 2023 r., jednak powódka odmówiła przyjęcia paczki od kuriera. Tego samego dnia powódka wysłała na e-mail pozwanej oświadczenie o odstąpieniu od umowy sprzedaży stolika. Przyczynami odstąpienia od zawartej umowy były zbyt długi czas oczekiwania oraz utrata zaufania powódki co do rzetelności sklepu. W odpowiedzi na oświadczenie, pozwana poinformowała powódkę, że zgodnie z treścią regulaminu, w przypadku umowy, której przedmiotem jest towar nieprefabrykowany, wyprodukowany na zamówienie konsumenta według jego specyfikacji lub służący zaspokojeniu jego zindywidualizowanych potrzeb, kupującemu nie przysługuje prawo odstąpienia od umowy.

D. ód : wiadomo ści e-mailowe – k. 18-23, zlecenie transportowe nr (...) – k. 24-25, przesłuchanie powódki A. R. – k. 94-95.

W sklepie pozwanej część produktów dostępnych jest w magazynie, a część produkowana jest na zamówienie. Na stronie internetowej pozwanej stolik wybrany przez powódkę nie występuje w jednym kolorze i rozmiarze – dostępne są różne warianty tego stolika. Blaty pasujące do stolika są tez elementami innych stolików oferowanych przez pozwanego. Klientowi jest zaproponowana strona produktowa, kolory, rodzaje blatów i rozmiar. Powódka nie zamówiła nic odbiegającego od strony internetowej.

Jeżeli klient chce stolik o innym rozmiarze niż proponowany na stronie, to może złożyc takie zamówienie po ustaleniu szczegółów mailowo lub telefonicznie. Powódka mogła wybrać kolor stelaża oraz jedną z opcji blatu. Powódka nie modyfikowała zamówienia.

D. ód : zeznania świadka M. S. – k. 86-88, zeznania świadka W. J. – k. 88-90.

Pismem datowanym na 30 października 2023 r. pełnomocnik powódki wezwał pozwaną do zapłaty kwoty 3 098,00 zł z tytułu łącznej wartości zamówienia z dnia 5 sierpnia 2023 r. W wezwaniu wskazano, iż zapłata powinna nastąpić w nieprzekraczalnym terminie do dnia 10 listopada 2023 r. Mimo odbioru powyższego pisma pozwana nie zapłaciła powódce dochodzonej od niej kwoty.

D. ód : wezwanie z dnia 30.10.2023 r. wraz z potwierdzeniem nadania i odbioru korespondencji – k. 26-28.

S ąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów przedstawionych przez strony, zeznań świadków M. S. oraz W. J., a także w oparciu o dowód z przesłuchania powódki A. R..

Sąd dał wiarę załączonym do akt sprawy dokumentom, gdyż ich prawdziwość i wiarygodność w świetle wszechstronnego rozważenia zebranego materiału nie nasuwa żadnych wątpliwości i nie była kwestionowana przez żadną ze stron. W dalszej części uzasadnienia zawarto rozważania dotyczące zarzutów dotyczących zdjęcia produktu ze strony internetowej pozwanej. Sąd obdarzył walorem wiarygodności zeznania świadków M. S. oraz W. J., albowiem zasadniczo były spójne i logiczne, co pozwoliło poczynić ustalenia w sprawie. Sąd uwzględnił także zeznania powódki A. R., które były spontaniczne i szczere - nie dawały wrażenia wyuczonych.

W pierwszej kolejności Sąd zważył, że pozwana nieskutecznie zgłosiła zarzut niewłaściwości sądu, albowiem właściwość miejscowa tutejszego Sądu ma oparcie w treści art. 34 kpc, który stanowi, że powództwo o zawarcie umowy, ustalenie jej treści, o zmianę umowy oraz o ustalenie istnienia umowy, o jej wykonanie, rozwiązanie lub unieważnienie, a także o odszkodowanie z powodu niewykonania lub nienależytego wykonania umowy można wytoczyć przed sąd miejsca jej wykonania. Za miejsce wykonania umowy uważa się w miejsce spełnienia świadczenia charakterystycznego dla umów danego rodzaju, w szczególności w przypadku sprzedaży rzeczy ruchomych - miejsce, do którego rzeczy te zgodnie z umową zostały lub miały zostać dostarczone. Stolik miał zostać dostarczony powódce w miejscu zamieszkania. Zatem ze względu na miejsce zamieszkania powódki, Sąd Rejonowy w Bydgoszczy był właściwy miejscowo do rozpoznania niniejszej sprawy.

Postanowienia zawartej przez strony umowy sprzedaży nie były w sprawie sporne, w szczególności wątpliwości nie budziły: charakter umowy (umowa zawarta na odległość), przedmiot umowy, który został precyzyjnie oznaczony, data jej realizacji oraz uiszczona przez powódkę cena. Poza sporem pozostawało ponadto, że w dniu 13 października 2023 r., z zachowaniem ustawowego terminu, powódka złożyła pozwanej oświadczenie o odstąpieniu od umowy sprzedaży zawartej na odległość.

Kwestią sporną było ustalenie czy powódka była uprawniona do złożenia oświadczenia o odstąpieniu od ww. umowy sprzedaży, albowiem pozwana podnosiła, że w sprawie ziściły się przesłanki wymienione w art. 38 pkt 3 ustawy wyłączające przedmiotowe uprawnienie.

Zgodnie z art. 27 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2759 z późn. zm.), konsument, który zawarł umowę na odległość, może w terminie 14 dni odstąpić od niej bez podawania przyczyny i bez ponoszenia kosztów, z wyjątkiem kosztów określonych w art. 33, art. 34 ust. 2 i art. 35. Bieg terminu do odstąpienia od umowy rozpoczyna się dla umowy, w wykonaniu której przedsiębiorca wydaje towar, będąc zobowiązany do przeniesienia jego własności – od objęcia towaru w posiadanie przez konsumenta lub wskazaną przez niego osobę trzecią inną niż przewoźnik (art. 28 pkt 1 ustawy). Uprawnienie, o którym mowa wyżej, nie ma jednak charakteru bezwzględnie obowiązującego i podlega wyłączeniu w przypadkach określonych w art. 38 cytowanej ustawy. Zgodnie z tym przepisem, prawo odstąpienia od umowy zawartej na odległość nie przysługuje konsumentowi w odniesieniu do umowy, w której przedmiotem świadczenia jest rzecz nieprefabrykowana, wyprodukowana według specyfikacji konsumenta lub służąca zaspokojeniu jego zindywidualizowanych potrzeb (art. 38 pkt 3 ustawy).

Wykładnia tego przepisu wskazuje, że okoliczności wymienione w jego treści nie muszą zajść łącznie, a wyłączenie uprawnienia konsumenta przewidzianego w art. 27 ustawy następuje już w przypadku wystąpienia jednej z nich, o czym przesądza użycie przez ustawodawcę spójnika „lub”. W ramach interpretacji art. 38 pkt 3 ustawy o prawach konsumenta należy uwzględnić – ze względu na postulat wykładni prounijnej – definicję towarów wyprodukowanych według specyfikacji konsumenta określoną w art. 2 pkt 4 dyrektywy (...). Stosownie do tej definicji są to towary nieprefabrykowane, które wykonano na podstawie indywidualnego wyboru lub decyzji konsumenta. Rzecz zostaje wyprodukowana według specyfikacji konsumenta, gdy zgodnie z umową ma być ona stworzona (przetworzona) na podstawie wytycznych (wskazówek, instrukcji, planów, wzorców, decyzji itp.) udzielonych przez konsumenta. W praktyce wytyczne te na ogół zmierzają do nadania rzeczy właściwości odpowiadających indywidualnym interesom określonego konsumenta. Określenie, że rzecz ma być „nieprefabrykowana”, dotyczy rzeczy wyprodukowanych według specyfikacji konsumenta (zob. art. 2 pkt 4 dyrektywy (...)). Określenie to wprowadzono, aby podkreślić, że rzecz będąca przedmiotem umowy nie jest rzeczą produkowaną w formie standardowej w sposób masowy. W literaturze podnosi się, iż rzecz służy zaspokojeniu zindywidualizowanych potrzeb konsumenta, gdy wykazuje właściwości dostosowane do spełnienia potrzeb (interesów) określonego konsumenta. Chodzi o rzecz mającą właściwości spersonalizowane, tj. powiązane z określonym konsumentem (zob. T. Czech [w:] Prawa konsumenta. Komentarz, wyd. II, Warszawa 2020, art. 38).

Mając powyższe na uwadze Sąd doszedł do przekonania, iż w przedmiotowej sprawie nie znajduje zastosowania art. 38 pkt 3 ww. ustawy, który pozbawia konsumenta możliwości skorzystania z możliwości odstąpienia od umowy sprzedaży zawartej na odległość. Towaru zamówionego przez powódkę nie można uznać za spersonalizowany. Został bowiem zamówiony za pośrednictwem strony internetowej pozwanej, zaś powódka dokonała wyłącznie wyboru koloru blatu i stelaża (podstawy) stolika, spośród przedstawionych przez pozwaną wariantów. Powódka nie miała wpływu na wzornictwo czy też rodzaj materiałów zastosowanych przy produkcji stolika. Nie ingerowała ani w wymiar (średnicę), ani w kształt zamówionego towaru. Taka specyfikacja, jak zeznali świadkowie M. S. oraz W. J., nie nadaje produktowi cech indywidualnych (zob. k. 87 i 90 akt). Towar zaoferowany przez pozwaną miał cechy standardowe. O indywidualnych cechach można byłoby mówić, gdyby powódka nadała zamówieniu szczególne cechy, inne niż te oferowane na stronie pozwanej. Trudno więc mówić o indywidualnym charakterze zamówienia powódki w sytuacji, gdy dokonała ona jedynie wyboru koloru blatu oraz stelaża stolika. O indywidualnym charakterze produktu nie przesądza ani jego cena, ani fakt, że klienci rzadko zamawiają właśnie ten konkretny model.

Sąd nie podziela przy tym argumentacji zawartej w wyroku Sądu Rejonowego w Łodzi z dnia 16 marca 2016 r., sygn. akt VIII C 3202/15, na którą powoływała się pozwana. W ocenie tut. Sądu, art. 38 pkt 3 ustawy o prawach konsumenta nie może mieć zastosowania, gdy konsument wybiera standardowe opcje udostępnione przez przedsiębiorcę lub kompletuje zestaw rzeczy z wykorzystaniem elementów standardowych. Przykładowo, sprzeczne z zasadami doświadczenia życiowego byłoby przyjęcie, że konsument nie może odstąpić od umowy w sytuacji, kiedy wybiera kolor samochodu i jego wyposażenie spośród opcji oferowanych przez przedsiębiorcę. Już na pierwszy rzut oka, kierując się tylko zdrowym rozsądkiem i doświadczeniem życiowym trzeba stwierdzić, że aktualnie konieczność złożenia zamówienia i poczekanie na dostarczenie towaru wynika z tego, że wybór dostępnych produktów jest bardzo szeroki. Producent nie zawsze ma przestrzeń do przechowywania wszystkich proponowanych wariantów swoich produktów i produkuje je na bieżąco, po zebraniu jakiejś ilości zamówień. Innymi słowy, sama konieczność dokonania wyboru spośród zamkniętej listy dostępnych kombinacji, nie może automatycznie przesądzać o tym, że dany produkt jest nieprefabrykowany, spersonalizowany i nie podlega zwrotowi. Zwłaszcza w sytuacji zakupu realizowanego przez Internet – tylko w ten sposób klient ma możliwość złożenia konkretnego zmówienia.

W tym miejscu wskazać należy, że w toku procesu pozwana podważała, iż zrzut ekranu oferty stolika dołączony przez powódkę było zrobione w dniu złożenia zamówienia (zob. k. 14 akt). Powódka wyjaśniła, że zrzut ten zrobiła po dokonaniu zamówienia, ale także w okresie po 29 września 2023 r. takiej treści oferta znajdowała się na stronie sklepu. W ocenie Sądu dokłada data zrobienia zrzutu ekranu nie ma znaczenia w sprawie, natomiast znaczenie ma treść znajdująca się w ofercie - przy opisie produktu, wskazano, że elementy składowe stolika, tj. złoty stelaż oraz biały i biało/czarny blat były dostępne, natomiast „pozostałe warianty wykonywane na zamówienie z czasem realizacji około 8 tyg. Do czasu realizacji należy doliczyć czas dostawy około 1-3 dni roboczych”. Z tego opisu zamieszczonego na stronie wprost wynika, że jest to produkt standardowy, wcześniej już wyprodukowany, a zatem poza indywidualnym zamówieniem klienta i bez jakikolwiek personalnej specyfikacji – zarówno złoty stelaż, jak i biały blat, które zamówiła pozwana były dostępne. Przy czym na pewno nie był to stolik wyprodukowany wcześniej na zmówienie pozwanej i przez nią nieodebrany, ponieważ nie był to jedyny dostępny wariant blatu – dostępny był również blat czarnobiały. Co więcej, jak zeznał świadek (k.89), te same blaty, z innymi nogami, stanowiły element składowy innych stolików oferowanych przez sklep.

Jedynie na marginesie Sąd pragnie zauważyć, że nawet gdyby przyjąć, iż kupiony stolik jest rzeczą nieprefabrykowaną, stosownie do treści art. 38 ust. 1 ustawy o prawach konsumentach, to pozwany oferując go jako konkretną opcję winien wyraźnie poinformować konsumenta o powyższej okoliczności. Tymczasem na stronie sklepu przy ofercie towaru brak takiej adnotacji. Informacja o takiej właściwości mebla nie została przekazana powódce w mailu potwierdzającym zakup. Sam regulamin informując o ograniczonym prawie odstąpienia w odniesieniu do spersonalizowanych produktów nie zawierał informacji których konkretnie towarów oferowanych przez sklep ta cecha dotyczy. W świetle powyższego, powódka ani nie mogła mieć świadomości „wyjątkowości” swojego stolika.

Mając na uwadze całość przeprowadzonych rozważań Sąd uznał, że powódka była uprawniona do złożenia oświadczenia o odstąpieniu od umowy sprzedaży zawartej z pozwaną w dniu 5 sierpnia 2023 r. w trybie art. 27 ustawy o prawach konsumenta, a w konsekwencji, żądanie zwrotu ceny zakupionej rzeczy oraz poniesionych kosztów wysyłki o łącznej wartości 3 098,00 zł było uzasadnione. W tym stanie sprawy orzeczono jak w punkcie 1. wyroku.

O żądaniu odsetkowym Sąd orzekł zgodnie z pozwem mając na uwadze treść art. 481 § 1 i 2 k.c., zgodnie z którego treścią jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe. Pozwana nie kwestionowała terminu naliczania odsetek. Powódka wzywała pozwaną do zapłaty pismem datowanym na 30 października 2023 r. zakreślając termin płatności do dnia 10 listopada 2023 r. (zob. k. 26 akt). Strona pozwana nie spełniła żądania powódki i nie zaspokoiła jej roszczeń w tym zakresie, więc pozostawała w opóźnieniu począwszy od dnia 11 listopada 2023 r.

O kosztach procesu orzeczono w punkcie 2. wyroku mając na uwadze przepis art. 98 k.p.c., przewidujący zasadę odpowiedzialności za wynik sprawy, według której strona przegrywająca sprawę zobowiązana jest zwrócić koszty procesu poniesione przez przeciwnika. Na koszty poniesione przez powódkę w łącznej wysokości 1 117,00 zł złożyły się: opłata sądowa od pozwu w wysokości 200,00 zł, wynagrodzenie pełnomocnika powódki będącego radcą prawnym w kwocie 900,00 zł ustalone zgodnie z § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł. Mając zaś na uwadze przepis art. 98 § 1

SSR Aleksandra Smólska-Kreft